Vrijwillig #9
Met opnieuw een boek over de muziek van Frans Kellendonk en met huiswerk in mijn tas, stapte ik weer het Medisch Centrum Leeuwarden binnen. Een vrijwilligersfunctie, een rolstoeldienst. Niemand verplicht het me. Ook niet het UWV. Het is mijn maatschappelijke bijdrage in de strijd tegen het corona-virus COVID-19.
Het boek heb ik uitgelezen. Daar had ik de tijd voor. Je zou het niet zeggen, vanwege de drukte. Die drukte begon met een bakje kibbeling van de dames achter de ontvangstbalie. Of ik daar wel zin in had.
Wat volgde waren ritjes en wandelingen door het gebouw. Een immens gebouw, dat MCL.
Met een meneer meegelopen naar de chirurgie, afdeling 31. Hij had geen rolstoel nodig, maar wel wat bijstand. Hij was anderhalve week geleden onderuit gegaan bij het dweilen van een gebouw van ZIENN. Het gevolg was een verbrijzelde schouder. “Ik kan niets meer. Zelfs mijn bed opmaken moet ik iemand voor vragen.”
Vervolgens kleding brengen naar het mortuarium, afdeling 94T.
Een mevrouw van route 7 ophalen.
Daarna een meneer van afdeling W opgehaald.
Een meneer naar en van het priklab gehaald.
Een mevrouw naar afdeling J gebracht: derde etage, alstublieft.
Toen een mevrouw naar de röntgenafdeling gebracht.
Afsluitend een bosje bloemen naar een patiënt gebracht.
Mooi om een bescheiden bijdrage te leveren in deze barre tijden.
Tags // corona, COVID-19, kibbeling, MCL, Medisch Centrum Leeuwarden, Medisch Centrum Leeuwarden (MCL), UWV, vrijwillig, vrijwilliger
Trackback from your site.