Vrouw voor het raam

Een opmerkelijk bericht vandaag. In Rotterdam werd een vrouw gevonden, die al tien jaar dood in haar huis lag. Niemand had haar gemist; de buren wisten dat de vrouw bij haar dochter was ingetrokken. Bij de vrouw werd ‘ingebroken’, nadat bouwvakkers geen contact met haar kregen.
Bij het lezen van dit bericht, moest ik denken aan een liedje van Henny Vrienten, dat hij in 2008 schreef voor het gelegenheidsproject Boeijen Hofstede Vrienten. In dat lied, Vrouw voor het raam, gaat het over een vrouw voor het raam.
Hier de tekst.

Ze zit al uren voor het raam
Staart naar de kinderen op het plein
Het aarzelt tussen dag en donker
Wind speelt zacht met het gordijn

’n Stapel kranten in de gang
De post al tijden niet geopend
De deur driedubbel in het slot
Maar toch is zij nu niet meer bang

Ze zit al dagen voor het raam
Er hangt een zwijgen in de lucht
De mensen lopen snel voorbij
En komen op geen stap terug

Naast haar staat
Het portret
Van een man
Uit de tijd
Toen hier nog
Stemmen klonken
Soms een lach
Soms een kreet van genot

Haar televisie sneeuwt en ruist
Weer komt de zon en gaat ze onder
De kat rent razend door het huis
Waanzinnig van de dorst en honger

Zo zit ze weken voor het raam
Er wordt gefluisterd bij de buren
Ze blijven nu in groepjes staan
Een vreemde geur kruipt
Door de muren

Niemand kent
Haar verhaal
Wie ze was
En hoe mooi
Hoe ze kuste
Graag en gretig
Met een lach
Of een kreet van genot

Het ruikt hier raar
Maar niet naar rozen

© Henny Vrienten, 2008