Wayfaring Stranger

Muzikanten zijn bevoorrechte mensen. Als in het gewone taalverkeer woorden tekort schieten, kunnen muzikanten teruggrijpen op liedjes – de muziek en de gezongen teksten. Neem bijvoorbeeld het lied The Wayfaring Stranger, een traditional uit de vroege negentiende eeuw over een zwervende vreemdeling.
Neerlands enige americana- en folkband CCC Inc. heeft twee versies van dit nummer opgenomen. De meest recente versie komt uit 2012 en staat op Jack Owned A House. De andere versie staat op de cd Jan, een hommage aan de wijlen gitarist Jan Kloos. In beide gevallen neemt Jaap van Beusekom, zoon van een Nederlands-hervormde predikant, de zang voor zijn rekening.
Een andere versie is opgenomen door Johnny Cash en is te vinden op Solitary Man, deel drie uit de American Recordings. Deze zesdelige cd-serie nam Cash op, samen met producer Rick Rubin, toen hij meer en meer de dood onder ogen zag. Een tekst als “I’m going there to see my Savior / Who shed for me His Precious Blood / I’m just a-going over Jordan / I’m just a-going over home” krijgt dan extra betekenis.
Als er iemand was die wist wat een zwervende vreemdeling betekende, was het Cash wel. Net als overigens iemand als Nick Cave. Van Cave coverde Cash het nummer The Mercy Seat – ook te horen op Solitary Man. Een eigen akoestische versie van The Mercy Seat is terug te vinden op de drie-cd B-Sides & Rarities van Nick Cave & The Bad Seeds.
Op dezelfde verzamelaar staat het nummer Right Now I’m A-Roaming, een lied dat ‘onze’ Herman Brood coverde voor diens laatste eigen cd Ciao Monkey. Zoals Martin Bril schreef over zijn overleden vriend en dit liedje: “Ciao Monkey sluit af met een liedje van Nick Cave, een zanger die Herman bewonderde, zoals hij eigenlijk iedereen bewonderde die op het randje van de zelfkant balanceerde en daar kunst van kon maken, desnoods levenskunst (Brood was een grote, gulle en oprechte vriend van zwervers, hoeren en junkies, zoals het hoort, want op het randje is het mogelijk vrij te zijn, al moet je er niet overheen kukelen). Het liedje heet ‘When I Get Home’.
Herman zingt, terwijl hij zichzelf hij zichzelf begeleidt op de piano. Zijn stem is helder en dromerig tegelijk. De piano is rinkelend en traag. ‘When I get home, I knew it ain’t no sin, when I get home, you know I take off my skin. When I get home I’m gonna see my girls. When I get home I’m gnna buy them a toy. When I get home they’re gonna jump for joy. But right now, right now, right now – I fly on my own.’
Het is het mooiste, het waarste, het ontroerendste en liefste wat Brood ooit heeft gezongen. Ik zal het nooit vergeten.”
Wayfaring Stranger. Een tourende artiest. Als vreemdeling en bijwoner op aarde, op weg naar je Verlosser. Mooi dat sommige mensen de creativiteit hebben gekregen, om het onzegbare onder woorden te brengen en op muziek te zetten.