Wouter Bos en geloof

“Ik radicaliseerde.” Dat is de samenvatting die Martin Bril geeft over zijn geloofsontwikkeling. Bril groeide op in een gereformeerd gezin. Een leven dat in eerste instantie geen problemen opleverde. Maar rond zijn zestiende werd het allemaal wat lastig. Twee keer per zondag naar de kerk ging te ver. Bijbellezen en bidden ging nog wel, “al doende kon je aan iets anders denken.”
Kortom: een geloofsopvatting dat je dus “samenvattend, laks en oneerbiedig kunt noemen, en dat gaf conflicten met het boven mij gestelde gezag.”
Ik moest aan deze column van Bril denken, toen ik zondag Wouter Bos zag bij Zomergasten. Bos is in een goed hervormd gezin opgegroeid, vertelde de oud-politicus. Maar over zijn geloofsleven liet hij niets los tegenover Wilfried de Jong.
Een klein beetje van Bos’ geloofsleven beschrijft Bril. Want Bril verteld hoe hij radicaliseerde. “Ik werd lid van Youth For Christ (net als Wouter Bos), ik deed aan Bijbelstudie onder leiding van Elly en Rikkert Zuiderveld, ik danste voor de Heer in vreemde witte gewaden en las De planeet die aarde heette van Hal Lindsey, een huiveringwekkende analyse van de Bijbelse opvattingen, die erop neerkwam dat het einde der tijden voor de deur stond.”
Of de oud-minister van Financiën exact hetzelfde deed als Bril, weet ik natuurlijk niet. Evenmin weet ik of Bos zijn geloof kwijt is – bij Martin Bril is het gereformeerde geloof wel degelijk verdwenen.
De wereld is klein, niemand staat op zichzelf. Dat is wat ik met de column van Bril heb willen aanstippen.