Zandzeebar

Toen ik onlangs op Terschelling was, bezocht ik onder meer de Zandzeebar. Een bar aan het strand. Logisch, want een Waddeneiland heeft natuurlijk veel zand, strand en zee. Dat maakte deze toko dan ook niet zozeer bijzonder. Het is het bekende werk. Serveersters, bedienden, eten, drinken, bezoekers.
Wat deze tent zo bijzonder maakt, is het beleid rondom de mobiele telefoons. Een mobielvrije omgeving. De bar is namelijk een plek om te lezen, om te kletsen, om muziek te luisteren. En dus stop je de telefoon en iPad in de tas. Praat gezellig met je buurman & geniet, is het adagium van de Terschellingers.
De afwezigheid van de mobiele telefoon is een goed initiatief. Want die kleine toestellen maken het niet leuk. Hoe vaak komt het niet voor, dat groepen mensen met elkaar app’en, terwijl ze naast elkaar zitten?
Mobielvrije scholen hoor je tegenwoordig wel vaker. Of lessen. Dat is van hetzelfde laken een pak. We denken dat we kunnen multitasken, maar we weten dat we dit juist niet kunnen. We zijn minder geconcentreerd, letten niet meer op elkaar en geen idee wat om ons heen gebeurt.
Logisch dat je als bar dan iets tegen doet. Je komt immers naar de bar om gezellig wat te drinken, niet om gezamenlijk met je telefoon te spelen. Je gaat naar school om te leren, niet om te ontspannen.
Toch?