AMSTERDAM Protestzanger Armand is op 69-jarige leeftijd overleden. Dat heeft zijn platenmaatschappij vrijdag bekend gemaakt. Armand is vooral bekend van zijn hit Ben ik te min, dat 14 weken in de Top 40 heeft gestaan.
Armand werd 10 april 1946 geboren als Herman George van Loenhout.

Tijdens een presentatie aan mijn nieuwe werkgever, presenteerde ik mezelf als ‘mediapersoon’. Deze geuzennaam heb ik overgehouden aan mijn werk bij Omroep LEO. Tijdens een radio-interview met Jitske Eizema van de Fryske Frijheids Partij, betitelde zij mij als zodanig.
Terwijl ik de groep toesprak, dacht ik aan een interview met mezelf. Ik maakte dit vraaggesprek ooit voor een jobcoach in Heerenveen. Ik zal niet het hele artikel plaatsen, hoewel een aantal citaten wel interessant zijn.

Het komt niet vaak voor, maar het gebeurt uiteraard wel: met de trein stilstaan vanwege een open brug. Het was mij niet eerder overkomen, maar deze week stond ik dus voor stil met de trein. Vanwege het feit dat de brug open moest. In mijn geval werd mijn reis vertraagd door de geopende spoorbrug tussen Akkrum en Grou – of andersom, maar ik kwam vanuit Zwolle en moest richting Leeuwarden.

Voor dagblad de Volkskrant maakte Martin Bril indertijd een televisie-reclame. Ter promotie van “zijn” krant, vanzelfsprekend. Het is een erg leuk filmpje geworden. In deze spot zet Bril zijn vraagtekens. En zoals Bril dat kon, maakte hij van zijn vraagteken een heel verhaal.

Veertien maanden had Bob Dylan nodig om drie van zijn meest besproken albums te maken: Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en Blonde On Blonde. De laatste telt als de eerste in de studio opgenomen dubbel-elpee in de popgeschiedenis. Veertien maanden, waarin de zanger ook de wereld over trok, al dan niet met een begeleidingsband. Wie dacht dat Dylan tussen januari 1965 en februari 1966 (want over die periode hebben we het) op een creatief dieptepunt zat, komt bedrogen uit.

Refrein:
Er is geen graf
dat mijn lichaam beneden kan houden
Er is geen graf
dat mijn lichaam beneden kan houden

Sinds een aantal jaar speelt Bob Dylan een vrij stabiele setlist. Dat is voor veel zogenoemde Dylanologen even wennen. In de jaren vóór 2013 speelde de maestro avond aan avond een volstrekt wisselende reeks nummers. Maar het lijkt erop dat de singer-songwriter aller singer-songwriters zijn definitieve vorm in zicht krijgt.

“Mediapersoon.” Zo werd ik genoemd door Jitske Eizema van de Fryske Frijheids Partij. Ik interviewde het Friese onafhankelijke Statenlid voor het radioprogramma LEO Vandaag van Omroep LEO. Het vraaggesprek ging over de komst van vluchtelingen naar Leeuwarden. Toen ik haar vroeg of haar informatie klopte, zei ze dat ik -de interviewer van dienst- dit moest uitzoeken, omdat ik een “mediapersoon” ben.

Voor een nieuwe werkgever moest ik een VOG aanvragen, een Verklaring Omtrent Gedrag. De baas wilde weten of ik een strafblad heb. Of ik betrouwbaar ben in het omgaan van (bedrijfs)gevoelige informatie. Natuurlijk, het gaat om werk wat mij nog te doen staat en in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Toch wilde de werkgever weten of ik in het verleden tegen de spreekwoordelijke lamp was gelopen.

De elfde van de elfde: kinderen struinen de straten af om snoep te schooien bij de mensen in de wijk. Ik was een paar jaar geleden (de elfde van de elfde van de elfde) in onze hoofdstad tijdens het kindersnoepfeest. Die avond ging ik naar de Amstelkerk, waar Fred Eaglesmith een optreden verzorgde.