Boudewijn de Groot is duidelijk op de nieuwe plaat van de Vreemde Kostgangers: het gaat om schrijven, schrijven, schrijven. Zelfs een liefdevolle kus is dan irritant. Het lied ‘Schrijven’ gaat over het maken van een tekst en de begeleidende muziek. De Groot is helder, want het schrijven is een ambacht, en het heeft niets te doen met iets als inspiratie.

Alle 422 Friese dorpen krijgen een eigen canon. Dat is tenminste het plan van Johan Wagenaar en Bauke Folkertsma. Medewerking krijgen ze van Tresoar, Doarpswurk, Bureau Erfgasten en de Afûk en financiële steun van de provincie Fryslân. En ze hebben zelfs al een eigen website.

Het is dit jaar volledig aan mij voorbij gegaan, de daadwerkelijke uitreiking van de Nobelprijzen. Zoals elk jaar, worden deze prestigieuze prijzen uitgereikt op de sterfdag van de naamgever, Alfred Nobel. Dus ook vandaag – een zondag, weliswaar, maar ‘de wetenschap’ houdt geen rekening met ‘religieuze dagen’. En de Nobelprijzen worden aan wetenschappers toegekend, ook als die wetenschap enige controverse oplevert.

Cause I lost my job two weeks before Christmas
And I talked to Jesus at the sewer

Bij mijn hofleverancier op muziekgebied kocht ik de elpee Diamonds & Rust van Joan Baez. Het album verscheen in april 1975, en zo ziet mijn versgekochte plaat er ook uit. Natuurlijk, dat is het charme van de fysieke verzamelaar. Op de binnencirkel met albuminformatie op kant b, is de naam van Nelleke geschreven.

De biografie over Boudewijn de Groot dreigt verramsjt te worden! Eva Rovers publiceerde Boud ruim een jaar geleden, rond de veertiende sterfdag van de mediapersoonlijkheid. ‘Red Boud uit de ramsj want het boek hoort daar niet thuis!’, was een veelgehoorde oproep aan boekenliefhebbers.

Erik Dijkstra heeft een boek geschreven over het strafkamp in Yde-De Punt, een klein dorpje onder de rook van Groningen. Dijkstra, het gaat niet om de voormalige Jakhals uit De Wereld Draait Door, maar om de Friese (amateur-)historicus. Zijn grootvader Eelke was gedetineerd in Yde.

Ik geef hem een eeuwige naam,
een naam die onvergankelijk is.

Zelfs de NOS besteed vandaag aandacht aan ‘De Overval‘. Gerrit Fokkema (94) vertelt vandaag de dag nog steeds het verhaal, de geschiedenis van 73 jaar geleden. Toen werden hij en een aantal Leeuwarder verzetsstrijders bevrijd uit de Blokhuispoort. Het verhaal klinkt als een jongensboek – wat ook min of meer het geval was, met jongens van begin 20 jaar.

Het geven van de juiste doop- en voornamen blijkt lang niet altijd een makkelijke opgave. Het komt nog wel eens voor dat sommige kinderen dezelfde naam dragen. Vaak is dat een doopnaam, die binnen de familie een bijzondere status heeft. Toen ik op de havo zat, had ik een klasgenootje – twee van haar broers hadden de naam ‘Henk’, waarbij bij één van de broers de toevoeging ‘Jan’ was gekoppeld.