Abu Bakr al-Baghdadi

De Amerikaanse president Trump heeft zondag bekendgemaakt dat IS-leider Abu Bakr al-Baghdadi is omgekomen bij een Amerikaanse operatie in Syrië.
Onder leiding van Baghdadi veroverde terreurorganisatie Islamitische Staat grote delen van Syrië en Irak. In de zomer van 2014 riep hij daar het kalifaat uit. IS voerde er een schrikbewind, met martelingen, verkrachtingen en massa-executies. Ook eiste de terreurorganisatie verschillende aanslagen op in Europa, zoals die op de Parijse concertzaal Bataclan en die op het vliegveld van Brussel.
Die aanslagen in Bataclan gebeurden in de avond en nacht van vrijdag 13 november 2015. Vijf aanslagen vonden plaats in het 10e en 11e arrondissement van de Franse hoofdstad, een zesde aanslag werd gepleegd in de voorstad Saint-Denis. De Amerikaanse band Eagles of Death Metal trad op in die concertzaal.
Ik had die nacht last van insomnia, slapeloosheid. Daardoor volgde ik de ontwikkelingen via de radio, waar vrij gauw een live-verslag werd uitgezonden van de ontwikkelingen in Parijs. De volgende dag had ik een vergadering in Meppel, mijn eerste als bestuurslid van het bestuur van toen nog het E&R-project in Paasloo.
Kort na deze aanslagen schoot het boek A Moveable Feast van Ernest Hemingway de boekenlijsten in. De titel van dit boek is lastig te vertalen. De Fransen kozen voor Paris est une fête, in Nederland zijn zelfs twee verschillende vertalingen (Amerikaan In Parijs, 1964, en Dag en nacht feest: Herinneringen aan Parijs uit 1980). In A Moveable Feast, dat postuum is verschenen, beschrijft Hemingway zijn leven als jongeman en beginnend schrijver.
Hij woont in Parijs met zijn eerste vrouw Hadley, die in december 1922 een koffer vol met zijn nog niet gepubliceerde manuscripten en doorslagen onbeheerd laten staan in de trein van Parijs naar Lausanne. De koffer werd nooit gevonden, de verhalen zijn verloren gegaan. Collega en vriend Ezra Pound hitste dat Hadley de koffer opzettelijk ‘vergeten’ was – uit jaloezie jegens Hemingways grootste liefde, het schrijverschap, waar zijn meeste aandacht naar uitging.
Herinneringen aan de stad Parijs doen je op den duur het ergste vergeten, ook als het een verlies van je ongepubliceerde werk betreft. Of inbreuk op je westerse samenleving, waar Parijs misschien wel hét decor van is. Je kunt het boek van Hemingway lezen als een hommage aan de stad Parijs, van vlak na 1920, met haar levendige cultuur, kunstenaars maar vooral: liefde voor het leven en het genieten van het leven.
Daar moet ik aan denken bij de dood van Baghdadi.