Bij het overlijden van Robert Heij

Gisteren is Robert Heij overleden. Hij is 27 jaar geworden; de laatste maanden van zijn leven zat de kanker in zijn lichaam. Zijn vrouw Laura is na een half jaar huwelijk al weduwe, het ziekteproces hebben ze gezamenlijk doorgemaakt.
Robert kwam tot twee maal toe in mijn leven. De eerste keer was een jaar of tien geleden, toen we beiden betrokken waren bij de diaconale jongerenorganisatie TijdVoorActie. Robert was betrokken als teamcoördinator, ik begon aan een carrière binnen de organisatie, waaronder als schrijver van het Mediateam. Naderhand raakten we elkaar een beetje uit het oog. Zoals dat dan gaat bij vrijwilligersorganisaties.
Maar een paar jaar (of waren het maar een paar maanden?) kwamen Robert en ik elkaar tegen binnen PerspectieF, de jongerenafdeling van de ChristenUnie. Robert werd voorzitter, ik werd een tijdje later hoofdredacteur van het ledenblad Perspex. “Talent komt altijd bovendrijven,” zei Robert. Hij had een oog voor talent, zowel binnen als buiten PerspectieF.
Na zijn tweejarige termijn als PerspectieF-voorzitter, maakte Robert de overstap naar het Christelijk Sociaal Jongeren Congres, het CSJC, waar hij ook voorzitter van werd. Functies die hij vol overtuiging vervulde en waar hij niet het minste talent voor bezat. Na Roberts overstap raakten we elkaar opnieuw uit het oog. Hoewel we op Facebook altijd vrienden zijn gebleven.
Vorige week zondag zag ik een interview van Robert bij Hour of Power. In alle openheid sprak hij over zijn ziekte en zijn aanstaande dood. Hetzelfde deed hij in het Nederlands Dagblad, waar afgelopen donderdag zijn interview werd geplaatst. Zijn laatste vraaggesprek, waarin hij aangaf dat hij zijn einde binnen enkele weken of dagen verwachtte. Het zijn dus enkele dagen geworden.
Zijn aardse tijd is inmiddels afgerond, zijn taak op deze wereld is voorbij. 27 jaar heeft Robert anderen mogen inspireren, het talent bij verschillende jongeren mogen aanstippen en tot bloei laten komen.
Zo herinner ik mij Robert.