Boek: Ernst Jansz – De overkant

Dit Kerstweekend nam ik de tijd om een boek opnieuw te lezen. Of beter, een heruitgave van dat boek. Het gat om De Overkant, de tweede roman van muzikant en schrijver Ernst Jansz. Dit boek verscheen in 1985 voor het eerst, kort na het uiteenvallen van Doe Maar; in 2009 verscheen de ‘complete editie’ van De Overkant, waarin een aantal foto’s zijn toegevoegd, inclusief een nieuw verhaal.
Ik las het boek voor het eerst in 2000, toen rond de reünie van Doe Maar De Overkant verscheen als Reprise-uitgave. Toen ik het boek had gelezen, was ik om. Ik volgde Indonesië op de voet, omdat het me zo had aangegrepen hoe het rond de onafhankelijkheid van Nederlands-Indië was gegaan.
In De Overkant (2009) wordt de Indische vader Rudi geportretteerd, eerst door de briefwisseling van de in Holland studerende Rudi met zijn in Nederlands-Indië achtergebleven ouders, broertjes en zusjes, vanaf 1935 tot vlak na de Tweede Wereldoorlog; dan in door zijn weduwe Jopie vertelde herinneringen over haar leven, haar ontmoeting met Rudi, hun rol in het verzet, het gezinsleven na de oorlog, de ziekte en tenslotte de dood van Rudi; en vervolgens door het verslag van hun zoon Joch, de verteller in het boek, van zijn reis naar Indonesië tientallen jaren later, doorspekt met persoonlijke herinneringen, anekdotes en bespiegelingen.
Door het hele boek heen speelt de oorlog in Nederland én de onafhankelijkheidsstrijd van de voormalige kolonie een rol. De Indo’s die kort voor de oorlog van 1940 naar Nederland vertrokken, deden hun uiterste best om de bezetter te verjagen; na de oorlog zetten zij hun strijd voort om hun moederland te bevrijden van de kolonisator. Zo ook Rudi Jansz, de vader van Ernst.
Het herlezen van De Overkant was goed om te doen.
In 1999 verscheen het gelijknamige solo-debuut van Ernst Jansz, een jaar later stond Doe Maar zestien keer in een uitverkocht Ahoy, Rotterdam.

N.a.v.: Ernst Jansz – De Overkant, Uitgeverij InDeKnipscheer, 5de editie 2009