Bookcrossing

Gisteren was ik voor een soort feestje in de Harmonie in Leeuwarden. Bij het verlaten van het theater, keek ik nog even in de banners met folders over nieuwe voorstellingen. Zo wordt onder meer reclame gemaakt voor Tim Knol (weer terug), Ilse DeLange, Who’s afraid of Virginia Woolf?, en William Shakespeare’s Julius Ceasar (Kunnen woorden doden?).
Maar het meest opvallende in die reclamezuilen was een boekje. Het Boekenweekgeschenk uit 2000. Het theater, de brief en de waarheid van wijlen Harry Mulisch.
De cover van het boek wordt ontsierd door een sticker. ‘Ik ben een gratis boek’, lees ik. Dit boekje maakt onderdeel uit van Bookcrossing,com, een internationale boekenclub. Het idee van deze boekenclub is dat je het gelezen boek volgt. Elk boek van Bookcrossing.com staat in een database op de website, met een BCID-code. Via die code is het boek weer te achterhalen.
Mijn boek is eind februari door ‘miekster’ uit Leeuwarden. Ik ken haar niet. Zij mij ook niet. Dat doet er ook niet toe. Het gaat om het delen van dit gratis boek.
Het concept doet me denken aan de Little Free Library, een vogelhuisje aan de kant van de weg waar boeken geruild kunnen worden. Ik schreef er afgelopen najaar een verhaal over in de Friesland Post. Een leuk idee om de ontlezing tegen te gaan.
Of dit soort ideeën de wereld verbeteren, weet ik niet.
We zullen het zien.