CD/LP: Daniël Lohues – Moi

Er zijn weinig artiesten zo productief als Daniël Lohues. De Drentse dichter en muzikant levert vrijwel elk voorjaar een nieuwe cd af. En elk jaar volgt er een bijbehorende theatertournee. Daarnaast doet de liedjessmid nog wel eens wat productie-werk voor collega-artiesten. Schrijft hij filmmuziek voor de nieuwe Nederlandse film ‘Alberta’ van regisseurs Eddy Terstall en Erik Wünsch. En publiceert hij elke week een column in het Dagblad van het Noorden.
“Moi” heet het twaalfde solo-album, dat dit voorjaar op de markt kwam. Goede titel, “Moi”. Want het is een Drentse groet voor als je elkaar tegenkomt. En het is vaak het eerste woord dat Lohues tot zijn publiek richt tijdens de theatershows. Maar als je ‘Moi’ op z’n Frans uitspreekt, betekent het ‘Ik’ – of je zou het op z’n Drents als ‘Allennig’ kunnen vertalen. Dat zou ook zomaar een betekenis van deze album-titel kunnen zijn.
Na een aantal albums met een begeleidingsband, is “Moi” weer een volledige solo-plaat. Speelde Lohues op de voorganger Aosem veel instrumenten zelf in, ook toen kreeg hij nog hulp van andere muzikanten. Op “Moi” is alleen de stem, de piano en de gitaren te horen. Hij grijpt weer terug op zijn Allennig-periode.
Inhoudelijk is er niet veel veranderd. Het zijn bekende thema’s die de multi-instrumentalist bespreekt. Het Drentse landschap, bijvoorbeeld. Of de heimwee naar dat panorama en het dorp (Gewoon ’n Dag Op ’n Dorp, Ärgens Langs ’n Lang Kanaal) De levenslessen van opa (Mooie Verhalen Later, Maak Joe Waor). De geschiedenis van Widukind. En de opdracht om te doen wat je moet doen (Loat Mij Mar Lekker Dit Doen).
Goede titel, “Moi”. Goede plaat ook. Lohues is in staat om troost te bieden. Niet alleen in dagen van wanhoop. Ook als je er niet op zit te wachten, levert Lohues je inspiratie om te leven.

N.a.v.: Daniël Lohues – Moi, Greytown Recordings, 2017