Dag van de Arbeid

Een feestdag vandaag. De Dag van de Arbeid is vooral onder socialisten en communisten een belangrijke dag. Een dag van viering van de strijd en de waardigheid van de arbeidersklasse, van de hoop op een rechtvaardige samenleving. Begonnen in 1889 als herdenking van de moord op demonstrerende stakers in Chicago in 1888. Zij droegen voor het eerst een rode vlag mee.
Met werken is niets mis. Wijlen Pim Fortuyn, politicus in spé en socioloog van beroep, schreef in zijn verkiezingsprogramma over het hebben van werk: “De meesten van ons bevinden zich wel bij de deelname aan het arbeidsproces. Het geeft niet zelden voldoening, men voelt zich nuttig, kan zich ontplooien (materieel en immaterieel), heeft de voldoening van het zichzelf en de zijnen kunnen onderhouden, het geeft sociale contacten, gezelligheid, regelmaat en het geeft bovenal zin aan het bestaan. Sterker nog, arbeid stelt je in staat niet voortdurend bezig te zijn met je privé-sores en je niet voortdurend het hooft te hoeven breken over de zin van je bestaan. Daar is het soms de tijd voor: na gedane zaken en wel in een gezonde mate.
Problemen lossen zich niet op door er voortdurend mee bezig te zijn, net zo min als de zin van het bestaan je duidelijk wordt door je daar 24 uur per dag op te concentreren. Integendeel, in het werk neem je vakantie van jezelf en gek genoeg lossen de problemen zich dan met groter gemak op en vind je bevredigender maar immer verschuivende antwoorden op de vraag naar de zin van het bestaan in het algemeen en die van jouw bestaan in het bijzonder. Zonder arbeid raakt het leven stevig uit balans. (Die arbeid kan trouwens ook heel goed en zinvol bestaan uit de uitoefening van een huismoederschap dat met zorg en enthousiasme wordt vervuld). … Het gaat dus op voor vrijwel alle mensen, rijk of arm[:] Werken is dus gezond en bevordert die gezondheid mentaal en fysiek en verlengt de levensduur.”
Nu is werken an sich niet een doel. Belangrijk is het zeker, maar niet het enige in het leven. Mensen kunnen zich ook ontplooien via vrijwilligerswerk of hobby’s. Waar het om gaat, is om wat om handen te hebben. Een zinvol leven. Ook na je pensionering. Een leven is niet voltooid als het arbeidsleven achter de rug is.