De blues verlaat je nooit

Hou Me Vast heet de documentaire van Suzanne Raes over nederpopband De Dijk. In deze docu volgt Raes de Amsterdamse band in hun samenwerking met Solomon Burke. Van deze collaboratie werd veel verwacht: het zou de internationale doorbraak van De Dijk kunnen betekenen. En sowieso, samenwerken met The King Of Rock ’n Soul is een voorrecht en iets om voor het nageslacht vast te leggen.
Raes heeft de documentaire ‘Hou Me Vast’ genoemd, naar een nummer van De Dijk. Het is één van de nummers uit het oeuvre, dat vertaald is voor het ‘Burke-project’. Hold On Tight, klinkt het in het Engels – dit is ook de albumtitel van de plaat van Solomon Burke met De Dijk. In de film is een mooie scene te zien, waarin wordt verteld over de opname van dit nummer. Burke kwam de studio in, onvoorbereid. Desalniettemin begonnen de mannen met de opname, waarbij de Bishop of Soul de tekst van het nummer eerder oplas van de autocue dan werkelijk zong.
In één take werd het nummer opgenomen – live, alle instrumenten tegelijkertijd. Die gezonde spanning is te horen in dit nummer. Kippevel, ook voor ‘gewone stervelingen’. En dan te bedenken dat het album Hold On Tight in zekere zin de zwanenzang van Burke is; toen de zwaarlijvige zanger begin oktober 2010 op Schiphol landde, om twee dagen later met De Dijk op te treden in Paradiso, stierf hij en trad de band op zonder de zanger, dominee en begafenisondernemer.
In de film speel ik een bescheiden rol. Tijdens het optreden in Paradiso, waarbij het leven van Burke werd gevierd, ben ik schuin van achteren gefilmd. Voor wie het wil zien, kijk goed in het publiek tussen de minuten 60 en 66 van de docu.
‘Hou me vast’ heeft Raes de film genoemd. Ze had het ook ‘De blues verlaat je nooit’ kunnen noemen. Dit nummer staat op de opvolger van Hold On Tight: Scherp De Zeis. En dit nummer is aan het begin en aan het einde van de film te horen. Niet geheel ten onrechte, want zo is het. Je kan de blues wel willen verlaten, maar de blues verlaat je nooit.