Deadlines

Kranten werken met deadlines. Het is het uiterste moment dat een artikel ingeleverd moet zijn of de krant opgemaakt, voordat het naar de drukker gaat om op papier te komen. Eenmaal gedrukt kan niets meer gewijzigd worden. Zaak dus om de geleverde content op zijn minst te dubbelchecken op het waarheidsgehalte. Als een artikel dan daadwerkelijk zwart op wit staat, verhoogt dat de betrouwbaarheid.
Liegen alsof het gedrukt staat. Wat gedrukt staat is waar. Het is meer waar dan een vluchtig iets als internet.
Enfin.
Ook bij andere media en bedrijven gelden deadlines. Bijvoorbeeld bij het maken van liedjes, toneelstukken en boeken. Onder druk wordt alles vloeibaar. Ik werk graag met deadlines. Het zorgt voor focus, voor concentratie. Iemand als Annie M.G. Schmidt leefde op bij deadlines.
Zij begon pas met schrijven als de ontvangende partij een lichtelijk paniekerig telefoontje pleegde naar Anna Maria Geertruida Schmidt – waar de tekst bleef. Zo traag ben ik dan weer niet met het aanleveren, maar ik begrijp deze werkwijze wel. In de tussentijd ben je wel aan het denken over waar je over zou kunnen gaan schrijven.
Wanneer die vermaledijde deadline dan in zicht is, begin je te tikken. En kun je in mum van tijd de tekst aanleveren. Alsof het je geen tijd en energie kost.
Je laat de voorbereidende tijd gemakshalve achterwege.