Een dagje…

Afgelopen week las ik het boek Een Dagje Naar Huis van Hans Werkman. Het was het ‘alternatieve Boekenweekgeschenk’ in 2013. Alternatief, jazeker. Als afwijkend cadeautje voor de christelijke bibliofiel. Ik vond de novelle voor slechts 1 euro in de kasten van de kringloopwinkel. Het kan soms vreemd lopen met deze boeken.
Een Dagje Naar Huis, de titel doet me denken aan een ander boek. Namelijk dat van Heere Heeresma: Een Dagje Aan Het Strand. Heere Heeresma beschrijft ook een dag, waarin de hoofdpersoon met zijn dochtertje een bezoek brengt aan de kust. Dit boekje verscheen al in 1962, en werd tot tweemaal toe verfilmd.
De eerste verfilming was in 1969 en werd gedaan door Simon Hesera met het scenario van Roman Polanski. Vijftien jaar later waagde Theo van Gogh zich aan een re-make van de boekverfilming. Voor de Van Gogh-verfilming leverde Heeresma zelf het scenario aan. Desondanks zou dit boek aan mijn aandacht zijn ontsnapt, ware het niet dat ik het via een omweg alsnog te lezen kreeg.
Die omweg heet Ernst Jansz. In 1999, vlak voor de eerste reünie van Doe Maar, verscheen Jansz’ eerste solo-cd De Overkant. Dit album is gebaseerd op de gelijknamige autobiografische roman uit 1985, die weer net ná de eerste periode van Doe Maar verscheen. Op deze plaat staat onder meer het nummer Een Dagje aan het Strand. In een verantwoording bij elke liedtekst van De Overkant, schrijft Jansz onder meer:
“Vaak ontleen ik de titel van een lied aan een boek. Eerder in deze liedcyclus was dat het geval met ‘Een dagje aan het strand’, een ontroerende novelle van Heere Heeresma over een gescheiden vader die met zijn dochtertje een dagje naar het strand gaat.”
Omdat ik wel eens wilde weten of ik de novelle van Heeresma net zo ontroerend vond, heb ik dat boekje ook maar eens gekocht. Ontroerend is het zeker. Of komt die emotie tevoorschijn, omdat ik het boek met deze opmerking in de broekzak heb gelezen? Misschien wel, maar misschien doet zoiets er niet toe. Waar het om gaat, is dat je elkaar aansteekt om boeken te gaan lezen. Of dat nu gebeurt omdat een titel wordt ontleend aan een ander kunstwerk, of omdat je titels aan elkaar associeert – het gaat om het lezen.
En om het schrijven over dat lezen. Want niets is zo mooi om dit ambacht van schrijven en lezen in stand te houden.