Eindexamen

De eindexamens zijn deze week begonnen. Twee weken lang zullen de middelbare scholieren hun proeve van bekwaamheid tonen. Vervolgens begint het lange wachten. De examens moeten eerst worden nagekeken door de eigen vakdocent van de middelbare school. Daarna moet een vakbroeder de ingevulde antwoordbladen opnieuw beoordelen.
Ik heb zelf tweemaal eindexamen gedaan. In 2002 was mijn eerste jaargang, voor de laatste lichting van de mavo. Het Middelbaar Algemeen Voortgezet Onderwijs volgde ik op het Gomarus College in Drachten. In zeven vakken op D-niveau, het vereiste om door te stromen naar de havo. Ik had ambitie.
Ik rondde de mavo af met zeven voldoendes en deed eindexamen in de vakken Nederlandse taal, Engelse taal, Duitse taal, geschiedenis en staatsinrichting, aardrijkskunde, economie en wiskunde. Wat ik me nog herinner van het mavo-examen, was dat we voor elk onderdeel twee uur de tijd kregen om het examen te maken. We zaten elke aflevering (soms twee per dag) in de gymzaal, waar we minimaal één uur verplicht waren te verblijven.
Na een half uur kregen we in de zaal bezoek van de conciërge, de heer Korf. Hij had voorafgaand aan de examens al de bestelling opgenomen, en bracht bij elke leerling een kopje thee of koffie (al dan niet met melk en suiker). Wat een service – ik kon mijn kopje koffie in alle rust en ontspannenheid op drinken, omdat ik mijn examens vaak al binnen het half uur had afgerond.
Na de zomer van 2002 verhuisde ik naar de havo van het Greijdanus College in Zwolle. In 2005 deed ik daar eindexamen. Eveneens in zeven examens. Voor Nederlandse taal, Engelse taal, Duitse taal 1,2, geschiedenis, economie 1, muziek en filosofie. Voor Wiskunde A1, Algemene Natuurwetenschappen, Maatschappijleer, Lichamelijke opvoeding, letterkunde en Culturele en Kunstzinnige Vorming was een schoolexamen voldoende.
Het havo-examen kostte me meer tijd en inspanning dan het eindexamen van de mavo. Desalniettemin slaagde ik en mocht ik na drie Zwolse jaren het studentenleven in. Een redelijk kleine stap, aangezien de HBO-instelling waar ik ging studeren (Christelijke Hogeschool Windesheim) het naastgelegen gebouw van het Greijdanus was.
Eindexamens. Een heerlijke tijd van het jaar. Maar ja, das war einmal.