Familiekronieken
Het pauperparadijs van Suzanna Janssen is er één van. De stamhouder van Alexander Münninghoff is het ook. Knielen op een bed violen van Jan Siebelink heeft hier ook alle vormen van. Het zijn zomaar drie voorbeelden van een familiekroniek, al dan niet in roman-vorm. Wat opvalt, is dat deze boeken gretig aftrek vinden bij het lezerspubliek. Blijkbaar vinden wij het interessant om een kijkje te nemen in het leven van een publiek figuur. Dat en passant nog iets van geschiedenis of achtergrond wordt verteld, nemen we voor lief.
Ik vind dit soort boeken boeiend Het laat iets zien van de auteur, die net als ikzelf uit een gezin komt, familie heeft en gewone mensen-dingen beleefd. Ook schrijvers zijn gewoon mensen, ze leven niet op een onbewoond eiland. Tegelijk maken dit soort kronieken de geschiedenis tastbaar. Dat wat we aan algemene ontwikkeling hebben meegekregen, krijgt een gezicht. Warempel, er zijn mensen die dit alles echt hebben meegemaakt!
In feite zijn dagboeken en blogs ook van dit soort familiekronieken. Lang niet altijd per se een familieverslag, want niet in alle verhalen komt je eigen familie voor. Maar verslaglegging via internet is een mooie manier van moderne geschiedschrijving. En dat is wat ik zelf ook het liefste doe: leven als chroniqueur van mijn eigen leven en familie.
Hoewel ik de opleiding Journalistiek heb gevolgd en afgerond, zie ik mezelf niet als journalist. Ik ben een schrijver, publicist. Dat is meer dan sec de feitelijke verslaglegging of interviewen. Publiceren gebeurt op talloze manieren: met nieuwsartikelen, maar ook met blogs, achtergrondverhalen, cursiefjes, columns en wat dies meer zij.
Zo ben ik, dat is mijn verhaal.
Tags // Alexander Münninghoff, Alexander Münninghoff - De stamhouder, De Stamhouder, familiekroniek, familiekronieken, Het Pauperparadijs, Jan Siebelink, Jan Siebelink - Knielen op een bed violen, journalist, Knielen op een bed violen, publicist, Suzanna Janssen, Suzanna Janssen - Het pauperparadijs
Trackback from your site.