Filosofisch café

Deze weken vormen de Lijdenstijd, de veertig dagen voorafgaand aan het Paasfeest. In deze periode wordt onder meer gevast, wordt afgezien van luxe producten of diensten. Een goede gewoonte, om lichaam en ziel te reinigen en voor te bereiden op het levend reddende werk van onze Heiland. Ik mocht in De Morgenster een filosofisch café leiden, twee afzonderlijke bijeenkomsten (wie de ene bijeenkomst niet aanwezig kon zijn, was bij de andere van harte welkom). Aan de hand van theologen en filosofen is nagedacht over het subthema ‘Donker’.
Een film kon ik niet laten zien, in het project van deze gemeente is een andere avond al ingevuld als Filmavond. Mocht ik een film laten zien, dan was het zonder meer helder dat ik Masked & Anonymous zou tonen. Het script en de muziek komen van Bob Dylan (als Sergei Petrov schreef hij mee aan de film), die ook de hoofdrol van Jack Fate vertolkt. De Engelstalige Wikipedia meldt over deze dramafilm: “An iconic rock legend, Jack Fate (Bob Dylan), is bailed out of prison to perform a one-man benefit concert for a decaying future North American society. The film touches on many subjects from the futility of politics, the confusion of loosely strung government conspiracies, and the chaos created by both anarchy and Nineteen Eighty-Four-styled totalitarianism. It further reflects on life, dreams, and God’s place in a seemingly increasingly chaotic world.”
En zo is het, hier heb ik niks aan toe te voegen.
Of jawel, ik heb hieraan toe te voegen dat het een typisch Dylaneske film is. De hoofdpersoon zegt weinig, en als hij al spreekt is dat minimaal. De film is door de pers uitstekend ontvangen, maar door het filmpubliek weinig erkend als goede degelijke film. Helaas. Want een goede film is het, maar dan wel gezien vanuit een filosofisch perspectief.
De film heb ik dus niet aan de bezoekers van mijn filosofisch café kunnen voorschotelen. Maar de Lijdenstijd is nog niet voorbij, en de christelijke ontmoetingen in deze 40-dagen-periode zijn nog niet achter de rug.