Fred van Iersel

Met betrekking tot het NIOD-rapport over Indonesië heb ik voorlopig drie vragen (ND, 18 februari):
Ten eerste: hoe heeft het NIOD de context gewogen van het communisme? Immers, er werden communistische staatsgrepen gepleegd in Europa, en dat was in Indonesië ook niet denkbeeldig. Spreekt van hieruit bezien uit het NIOD-rapport voldoende besef dat de Nederlandse overheid indertijd de dekolonisatie benaderde vanuit een anticommunistisch paradigma en dat er dus ook een tegenstander actief was?
Ten tweede: hoe interpreteert het NIOD het feit dat de conventies van Genève nog niet waren vastgesteld en bovendien of het proces van Tokio met zijn nieuwe definities van misdaden tegen menselijkheid, vrede en oorlogsmisdaden – in Azië – voldoende kon zijn verwerkt en in de krijgsmacht geïmplementeerd?
Ten derde: hoe voorkomt premier Mark Rutte dat er na deze ‘diepe excuses’ precies gebeurt wat de filosoof en denker Hannah Arendt (1906-1976) beschreef in Over geweld, dat namelijk de uitvoerende militairen na het vertrek van verantwoordelijke politici de schuld moeten dragen van onjuiste politieke besluiten van indertijd?

Fred van Iersel • theoloog, emeritus hoogleraar vraagstukken geestelijke verzorging bij de krijgsmacht aan de Universiteit van Tilburg

Bron: Nederlands Dagblad