Geaccepteerd

Volgers van mijn website zullen weten, dat ik een voorkeur heb voor het werk van Bob Dylan. Eindelijk, na lang wachten, heeft de Amerikaanse zingende dichter de Nobelprijs voor de Literatuur geaccepteerd. Afgelopen dinsdag al kreeg het Nobelprijs-comité een telefoontje van Dylan, maar Sara Danius, de verantwoordelijke binnen de Zweedse club, had het belletje gemist.
We zullen het deze mevrouw niet euvel duiden. In een statement laat Dylan weten dat hij de Nobelprijs zonder meer accepteert. “If I accept the prize? Of course.” Natuurlijk. Alsof er een reden zou zijn dat hij de prijs niét zou aannemen. Dylan is geen Jean Paul Sartre. De Franse filosoof kreeg de prijs in 1964 “voor zijn werk dat, rijk aan ideeën en gevuld met de bezieling voor vrijheid en de zoektocht naar de waarheid, een verreikende invloed heeft uitgeoefend op onze tijd.” Maar hij weigerde, omdat hij bang was dat de prijs hem van zijn vrijheid zou beroven door hem op een voetstuk te plaatsen.
Dylan gaat zo ver dus niet. De dag dat hij een optreden verzorgde in Shreveport, Louisiana, liet hij dus aan Sara Danius, weten dat hij sprakeloos is met deze erkenning. Tussen de erkenning en acceptatie zit dus alsnog ruim anderhalve week. Dat is nog best een lange tussenliggende periode. Sprakeloos. De man die een prestigieuze prijs krijgt juist vanwege zijn poëtische uitdrukkingsvermogen.
Enfin.
Nu nog een ticket naar Stockholm boeken.