Het Afscheidsconcert
Sinds vorige week ben ik in het bezit van Het Afscheidsconcert van Doe Maar, de dubbel-cd. Een heus collector’s item: dit live-album wordt bijvoorbeeld niet via Spotify aangeboden. En (her-)uitgaves zijn lastig te bemachtigen. Via ruilsites als Marktplaats.nl en Discogs kun je Het Afscheidsconcert nog wel op de kop tikken, voor een schappelijk prijsje.
Ik kende het laatste optreden van de band al lang. Ten tijde van de reünie in 2000, kocht ik de videoband van het Afscheidsconcert. De cd stond toen ook in de bakken van de Free Record Shop, maar ik verkoos de videoband boven de twee schijfjes.
Maar naarmate de tijd verstreek, baalde ik ervan dat ik de dubbel-cd niet in mijn bezit had. Want als ik naar het afscheid wilde luisteren, moest dat altijd via de videoband of via de dvd’s (van het middag- en avondconcert) in De Doos van Doe Maar. Maar in de auto of op de telefoon kon ik het niet afluisteren.
Het mooiste gedeelte van het Afscheidsconcert is misschien wel de liedjes die Ernst Jansz uitvoert, zo ongeveer halverwege de setlist: Het Leven Gaat Door/Er Verandert Niets en Zolang. Het eerste liedje is opgedragen aan Henny Vrienten, Zolang is in de originele Doe Maar-bezetting (met Jan Hendriks op gitaar, Carel Copier op drums en Piet Dekker op bas).
Over de gehele linie is te horen hoe het publiek, voornamelijk uit jonge meisjes bestaande, meezingt met het materiaal van de groep. Maar ook is te horen dat in de opname is geknipt – het duidelijkst te horen rond datzelfde Ernst Jansz-intermezzo. Als hij na Vrienten’s Pa begint aan Het Leven Gaat Door, is het aftikken van drummer Jan Pijnenburg te horen. Winnetoe, een instrumentaal liedje van gitarist Hendriks, is dan aan de beurt. Maar die wordt ‘vakkundig’ uit de opname weggeknipt.
Een andere knip is na afloop van Zolang, als de oorspronkelijke Doe Maar-leden Wees Niet Bang Voor Mijn Lul spelen. Ook dit obscure liedje is niet terug te vinden op de release: niet op de dubbel-cd, evenmin op de videoband maar ook niet op de heruitgave in De Doos.
Het laatste nummer dat tijdens het avondconcert wel is gespeeld maar niet op de geluidsdragers staat, is Nooit Meer Slapen, gespeeld tussen Nachtzuster en 1 Nacht Alleen. Zouden deze liedjes zijn verwijderd vanwege ruimtegebrek? Of omdat de songs achteraf niet helemaal in het beeld passen? En in welk beeld passen ze dan niet? Zaken die er misschien niet meer toe doen. Maar misschien ook niet meer te achterhalen zijn.
Het is inmiddels dertig jaar geleden dat Doe Maar voor het eerst afscheid nam. Toen leek het definitief. Tot de mannen in 2000 voor een reünie bij elkaar kwamen, met een nieuw studio-album en een live-album. In 2008 opnieuw een reünie, zonder opnames. Vervolgens bestond de band weer, in een slapende houding. Om eind 2011 wakker te worden richting de concerten van Symphonica in Rosso en een heuse theatertoernee.
Die laatste tournee, in de wintermaanden van 2013, waren de laatste. Een afscheidstournee.
Doe Maar bestaat niet meer.
Tags // 1984, 2000, 2008, 2011, 2013, Carel Copier, De Doos van Doe Maar, Doe Maar, Ernst Jansz, Henny Vrienten, Het Afscheidsconcert, Het leven gaat door / Er verandert niks, Jan Hendriks, Jan Pijnenburg, Piet Dekker, Symphonica, Symphonica in Rosso, Wees niet bang voor mijn lul, Winnetoe, Zolang
Trackback from your site.
Comments (4)
Wees Niet Bang Voor Mijn Lul en Nooit Meer Slapen hebben natuurlijk wel relatief expliciete teksten…zou me niks verbazen als de verwijdering daarmee te maken heeft. Het blijft toch een KRO-uitgave.
Winnetoe is waarschijnlijk gewoon weggelaten om Jan Hendriks te zieken 😉
Nee, Je Loopt Je Lul Achterna en Heroïne konden die KRO’ers daarentegen een stuk beter verdragen…
En Jan Hendriks, tjah.
Dit was de laatste keer.. En het wás de laatste keer. Toen.
(heb ook de videoband destijds gekocht, niet wetende dat ook dat tijdperk spoedig ten einde zou komen)
De KRO heeft het (avond)afscheidsconcert 17 of 18 april 1984 ongeknipt uitgezonden in ‘Het Weeshuis van de Hits’ op Hilversum 3.