Het is zo stil in Amsterdam

Gisteren en vanmorgen fietste ik in alle vroegte na mijn werk. Toegegeven, het was nog vroeg, maar de ervaring leerde dat ondanks het vroege tijdstip de mensen al druk doende zijn in de stad. Een grote stilte dus, die overigens volledig werd teniet gedaan toen ik ’s middags via dezelfde weg huiswaarts ging – tussen het winkelend publiek.
Terwijl ik de twee ochtenden door Leeuwarden fietste, dacht ik aan Ramses. Ramses Shaffy, Het is stil in Amsterdam. Ik dacht aan Ramses, hoe hij dit lied zong in het verzorgingshuis, al aangevreten door de Korsakov. Ik dacht aan al die zwervers en daklozen, die in deze donkere dagen rond kerst hun nachtrust moeten zoeken bij het restant van wat wij gebruiken.
Terwijl ik hier zo over nadacht, zette ik mijn fiets in de bewaakte stalling van mijn werk en stapte ik het verwarmde pand binnen. Lekker vond ik het, beseffend dat er ook deze dagen minder lampen aan gaan omdat een aantal collega’s met deze feestdagen weg zijn.
Lekker.
Het is zo stil in Amsterdam.
In Leeuwarden net zo.