Homecoming

Ze vond het een opmerkelijke term, Homecoming. De mevrouw begreep wel waar het over ging, al was het maar omdat een strenggelovige moeder de term bezigde. Dochterlief was nu “Homecoming”. Dat idee van thuiskomen, had wel wat, vond mevrouw. Maar het was met name dit Engelse begrip dat zo merkwaardig overkwam.
Christenen zijn bekend met het idee van thuiskomen. De dood is niet het einde – hooguit van een reis. Maar bij het sterven kom je thuis bij Vader. Maar het is ook een literair motief. Literatuur en poëzie liggen niet ver verwijderd van religie. Het thema van ‘homecoming’ komt bijvoorbeeld ook voor in het lied Isis van Ernst Jansz.
De Doe Maar-frontman schrijft in een verantwoording over dit lied: “Hier is het einde van de reis: de terugkeer naar de moederschoot, althans, zo lijkt het mij nu. Ik heb een lied willen schrijven voor mijn overleden vader. Ik wilde hem, als de moederfiguur die ik eens voor hem geweest ben, in de armen sluiten aan het einde van de reis die zijn leven was. Het leek mij een mooi en troostend beeld. Pas na het schrijven van ‘Molenbeekstraat’, heb ik ontdekt, dat ikzelf het ventje ben, dat met een koffer vol jongensdromen van huis gaat en na een leven van omzwervingen terugkeert in de armen van zijn moeder, ook al is zij inmiddels overleden. Sommige dingen worden pas na jaren duidelijk.”
Ik weet zeker dat ik ook ergens heb gelezen dat Jansz dit lied schreef na het overlijden van Jan Kloos, gitarist van CCC Inc. en één van Jansz’ beste vrienden. Kloos stierf in 1998 aan kanker. Voor beide mannen, pa Jansz en Kloos, kan Isis zijn geschreven. Voor ons als publiek maakt dat niet heel erg veel uit wie de oorspronkelijke ‘ontvanger’ van deze tekst zou zijn. Wij mogen genieten van zo’n mooi lied – hoewel genieten misschien niet het juiste woord is, vanwege de persoonlijke emoties.
Thuiskomen. Het is mooi geweest. Mooi beeld. Het is typisch literatuur en poëzie om dat ‘thuis’ verder zelf in te vullen.