Informatie-maatschappij

We hebben het grote voordeel, dat we alle informatie ter wereld kunnen opzoeken. Het internet biedt ons de mogelijkheid om alles op te zoeken wat we willen weten. Of wat we moeten weten. Van zoekmachine Google is zelfs een werkwoord gemaakt (ik google, jij googelt, wij googelen). Zeker in het kader van ‘Hoe zat het ook alweer?’ is het wereldwijde web een bron van kennis. En het is een mooie put voor muziek. Je kunt uren grasduinen via de muziek-websites.
En toch, het is misschien wat ouderwets van me (‘Ouderwets wordt weer nieuwerwets!’), maar ik houd toch meer van de fysieke uitingen. Zeker, ook ik zoek wel eens wat op via internet. Of ik luister naar muziek via YouTube. Maar in vrijwel alle gevallen geldt dit zoeken als een start. Als ik heb gevonden wat ik zocht, grijp ik naar de stoffelijk variant van het internet.
Hoe heette dat boek van die ene schrijver ook alweer? Oh ja, zó dus, en dat boek staat op deze plank in deze boekenkast. Op welke cd of cd’s staat dat ene liedje ook alweer? Ik weet het alweer, en op dezelfde cd’s staan ook die andere mooie liedjes. Pas als ik het betreffende object op een materieel product heb gevonden, weet ik zeker dat ik mijn zoekopdracht heb voltooid. Hij liegt alsof het gedrukt staat – als het zwart op wit is, letterlijk, dan weet ik dat ik goed zit.
Informatie uit boeken en geluidsdragers, ik voel me senang bij deze producten met hun kennis. Laat mij maar bij mijn boeken staan. Want daar voel ik me thuis.