Kerkgang

Wanneer ik zondagochtend naar de kerk fiets, kom ik in tegengestelde richting altijd dezelfde wandelaars tegen. We groeten elkaar trouw elke keer dat we elkaar passeren. We kennen elkaar van het groeten, we weten elkaars naam niet. Maar we vermoedden van elkaar dat we elk naar onze eigen kerk gaan.
Of nou ja, het is natuurlijk die ene algemene christelijke kerk van Jezus. Maar we gaan naar onze afzonderlijke filialen.
In de dependance waar ik ter kerke ga, zit ook een dame door wie ik aan de zus van Ernst Jansz moet denken. Deze vrouw heet namelijk Aty, net als de zus van Ernst. Voluit heet de zus van de Doe Maar-frontman Atisetia ‘Ati’ Sadidjah. “Zoals jullie weten betekent Atisetia: ‘Trouw van hart’,” schreef vader Rudi Jansz aan diens ouders.
En dat terwijl Ati niet eens zijn biologische dochter is, Ati is de halfzus van Ernst. Wel dezelfde moeder, niet dezelfde vader. Ati’s vader Saleh is net als Rudi Jansz een Indiër. Maar Saleh heeft blauw bloed in zijn aderen, als onderdeel van een inlandse familie rondom een stamhoofd.
Geen wonder dat Ernst in het liedje Waar mijn graf of waar mijn as (van De Neerkant) zingt:

vaarwel mijn zus mijn bloedverwant
ik wens je veel succes
met zaken als een kookeiland
op maat voor een prinses

Goede omschrijving. Lieve zus ook, die Ati. Je wenst je ook zo’n bloedverwant toe. Niet alleen omdat ze een prinses is, maar ook omdat ze als schutsengel fungeerde in vroeger dagen. Als ze dat niet had gedaan, waren we een boel mooie liedjes en boeken mislopen.
Het zijn zomaar wat zondagse gedachten. Vanwege mensen die je van het groeten kent. En namen die je uit de literatuur zomaar in het echt tegenkomt.