Kijken en bekeken worden
Het valt niet mee om onopgemerkt door de stad te lopen. Bij elke wandeling valt me op hoe de mensen naar me kijken. Ik denk dat het opvalt omdat ze naar mij kijken. De manier waarop andere Leeuwarders naar andere Leeuwarders kijken, weet ik natuurlijk niet. In ieder geval niet op de manier waarop men naar mij kijkt.
Sommigen kijken als een figurant die net de opdracht kreeg om vooral niet in de camera te kijken. Zij kijken ‘heel natuurlijk’ gewoon voor zich uit. Hoewel ze nog wel vanuit de ooghoeken naar me kijken, of ik er nog wel ben. Of te checken of ik het inderdaad ben.
Alsof ik een bekende Leeuwarder ben.
Anderen kijken je aan, alsof je brandend water bent. Tot het moment komt dat de beide oogparen elkaar treffen. Plots kijkt de ander weer voor zich uit. Betrapt.
Je moet er maar tegen kunnen.
Het valt mij steeds zwaarder.
Tags // Leeuwarders
Trackback from your site.