Lucas 8

In Lucas 8 staat de gelijkenis van de zaaier. Over iemand die zaaide. Waarbij het zaad op de weg valt, op rotsachtige bodem, tussen de distels en in vruchtbare aarde. De uitleg geeft Jezus ook gelijk. Wie die ‘iemand’ is, legt Hij niet uit. Wel wat de ondergrond is.
Het zaad op de weg, wel luisteren maar niet horen.
Op de rotsachtige bodem, enthousiast leven en Gods Woord aannemen. Voor zolang het duurt. Het schiet geen wortel. Gevoelsmensen op zoek naar de volgende kick, aldus de dominee van dienst. Mijn gedachten gingen naar Opwekkings-liederen. Uitzonderingen bevestigen de regel, maar hoe snel vervaagt de emotie van deze liederen?
De distels: zorgen, rijkdom en genoegens. Een welvaartsevangelie.
Vruchtbare grond, dat zijn zij die met een goed en eerlijk hart naar het woord hebben geluisterd, het koesteren en door standvastigheid vrucht dragen. There is a slow train coming, nietwaar?