Man of steel

President Donald Trump komt met een staalheffing. Het Amerikaanse staatshoofd voert binnen 15 dagen hoge heffingen op geïmporteerd staal en aluminium door om een einde te maken “aan de oneerlijke handelsrelaties” en de eigen staalsector te versterken. Zo wordt The Donald voor zijn bevolking The Man Of Steel.
De term ‘Man of steel’ is ook een onderdeel van de titel van een Dylan-bootleg. Het optreden van 30 oktober 2013 in toen nog de Heineken Music Hall is uitgebracht onder de titel Man Of Steel And Constant Sorrow. Het is geen officiële uitgave van Bob Dylan, maar een daadwerkelijke bootleg. De vrienden van Rattle Snake hebben het optreden op schijf gezet.
Man of steel and constant sorrow. Het is een verwijzing naar onder meer het liedje Man Of Constant Sorrow, een traditional dat Dylan opnam voor zijn titelloze debuutalbum uit 1962. En toen hij in 2002 in Ahoy, Rotterdam optrad – mijn eerste Dylan-concert! – speelde hij Constant Sorrow ook.
De show van oktober 2013 was het enige concert dat ik met Jan meemaakte. Het was tijdens mijn stage bij FrieslandPost. Samen reden we naar Heerenveen, waar we vanaf de McDonalds met een aantal andere Heerenveense Dylan-fans naar de hoofdstad reden. In en rondom de zaal ontmoetten we een aantal andere bekenden, zoals dat dan gaat rondom zo’n concert.
Wat ik me nog meer herinner, is het lampje van een van de stewards. Het was op verzoek van de artiest verboden om foto’s en filmpjes te maken. Met enige regelmaat schenen stewards in de zaal, op zoek naar stiekeme fotografen. Bij één van die keren dat een steward de zaal in flitste, keek Dylan geërgerd opzij naar de betreffende man.
Luisterend naar de bootleg, is het een mooie show geweest. Met name Forgetful Heart, met de bas van Tony Garnier als een cello. Om maar iéts te noemen van bijna vijf jaar geleden.
De man van staal en voortdurende zorgen. Dat zal The Donald niet zijn. Dylan wel. Maar ja, je moet geen appels met peren vergelijken.