Molukse treinkaping De Punt

Bizarre leugens. Sterker nog, één van de opgevoerde mariniers ís helemaal geen marinier. Deze Marinier X blijkt bij de marine te hebben gezeten als bottelier, een medewerker verantwoordelijk voor eten en drinken. Het gaat hierbij om een onderzoek rond de Molukse treinkaping bij De Punt, in 1977. De beëindiging van de kaping gebeurde door militair ingrijpen, waarbij de Molukkers geëxecuteerd moesten worden. Of juist niet. Of juist wel, in opdracht van toenmalig minister van Justitie Dries van Agt.
De opmerking over de marinier die geen marinier was, staat vandaag in dagblad De Telegraaf. Een verhaal dat vier decennia later nog steeds niet goed is afgehecht. Wat is er nou wel en wat is er nou niet opgedragen rondom deze kaping? Het gaat dan in dit geval om een gewapende actie – het onderliggende verhaal, dat van de onafhankelijkheid van de Republiek der Zuid-Molukken, is daarmee evenmin opgelost.
In de jaren zeventig kaapten Molukse jongeren onder meer twee treinen (in 1975 bij Wijster, in 1977 bij De Punt) om aandacht te vragen voor hun zaak. De Nederlandse regering had de Molukkers begin jaren vijftig naar het koloniale moederland gehaald. Tijdelijk, want de bedoeling was dat de Molukkers een eigen republiek kregen, al dan niet binnen een federale unie van Indonesië. Maar die tijdelijke aard heeft nog steeds geen echte einddatum.
Een gebed zonder end. En nu concentreren we ons op de militaire “bijzaken” van de Molukse kwestie. Waarvan akte.