Motorongeluk

Een van mijn hobby’s, is het volgen van muzikant Bob Dylan. Dat volgen houdt onder meer in dat ik met name het reguliere muziekaanbod verzamel. Alle reguliere studio en live-albums die via Columbia Records zijn uitgebracht, heb ik – zowel op cd als op elpee. Daar horen natuurlijk ook de Asylum Records-albums bij, Planet Waves en Before the Flood. Verder de Bootleg Series. En verschillende grijze uitgaven, waaronder optredens met Tom Petty & The Heartbreakers.
Daar komen nog de bootlegs bij van de door mij bezochte concerten. Dat aantal staat inmiddels op 8, waarmee ook het aantal bootlegs is genoemd. Het doet me altijd goed om weer een opname van een concert te bezoeken; elk Nederlands heeft wel een of twee hoogtepunten, als het er niet meer zijn.
Een bijkomstigheid van dit zogenaamde ‘Dylan-dom’, is het bijhouden van allerlei feiten en feitjes. Triviale feitjes, zoals Suze Rotolo, met wie Dylan op de hoes van The Freewheelin’ staat afgebeeld. Minder trivale feitjes, zoals dat Dylan in augustus 1962 zijn familienaam officieel heeft veranderd van Zimmerman naar Dylan. En het belangrijke feit dat Dylan vandaag precies vijftig jaar geleden van zijn motor af viel.
Wat er die vrijdagmiddag in 1966 is gebeurd, is achteraf lastig te reconstrueren. We weten dat Dylan toen van zijn motor is gevallen, en dat hij dit ongeluk heeft gebruik om zijn agenda leeg te maken. Want 1966 is een druk jaar voor Bob Dylan. In 1965 en 1966 maakt hij drie studioalbums, waarvan de laatste (Blonde On Blonde) ook nog een dubbelaar was. Drie albums in achttien maanden tijd, een tour de force – zeker als je de wereldtournees erbij optelt. Deze tournees zijn ook nog eens reizen die de zanger niet in de koude kleren gaan zitten. Zijn overstap van akoestische naar elektrische muziek wordt Dylan niet in dank afgenomen door de fanatieke folk-liefhebbers.
Ach ja. Het heeft natuurlijk geen zin om je af te vragen, wat er gebeurd zou zijn als dit ongeluk niét was gebeurd. Je weet immers niet wat je niet weet. We moeten het doen met wat we wel weten. En dat is dat ondanks (of dankzij?) dit mysterieuze ongeluk Dylan mooie muziek is blijven maken.
Gelukkig maar.