One Too Many Mornings

Eén van de mooiste liefdesliedjes van Bob Dylan is One Too Many Mornings. Hij schreef het voor zijn elpee The Times They Are a-Changin’ uit 1964. Van dit nummer bestaat ook een duet-uitvoering met Johnny Cash, opgenomen tijdens dezelfde sessies als Girl From The North Country – waarvan het origineel afkomstig is van The Freewheelin’ Bob Dylan, en waarvan de duet-versie te horen is op Dylan’s country-album Nashville Skyline uit 1969.
Dylan speelde dit nummer tijdens zijn tournee in 1966, in de periode dat hij overstapte naar elektrische muziek. Voor de pauze speelde Dylan zijn akoestische nummers, na de pauze kwam hij terug met The Hawks als begeleidingsband. Standaard stond One Too Many Mornings ook op de setlist. In het refrein zingt bassist Rick Danko het woord “…behind” mee in de tweede stem.
In 1999 nam The Band dit nummer ook op voor de cd Tangled Up in Blues. Dit album verscheen in 1999, met verschillende artiesten, waaronder artiesten als Isaac Hayes (Lay lady lay), Leon Russel (Watching The River Flow) en Mavis Staples (met een blues-versie van Gotta Serve Somebody) geven acte de présence. “This ain’t no tribute”, luidt de ondertitel van deze cd. Jaja, geen eerbetoon.
Deze Band-versie van One Too Many Mornings is de absolute zwanenzang van de voormalige begeleidingsband van Dylan en van Ronny ‘The Hawk’ Hawkins. Het was in de nadagen van de comeback van The (Reunited) Band. Frontman Robbie Robertson deed al niet mee aan deze terugkeer, pianist Richard Manuel had zich dertien jaar eerder al opgehangen in zijn hotelkamer na een optreden in Winter Park, bij Orlando in Florida.
Naast de drie overgebleven Band-leden Danko, drummer Levon Helm en ‘nutty professor’ en organist Garth Hudson speelden ook de nieuwe groepsleden Richard Bell, Randy Ciarlante en Jim Weider mee op deze opname, aangevuld met sessiemuzikant Derek Trucks.
Niet lang na het opnemen van dit nummer en de release van Tangled up in Blues stierf Danko; in de nacht van 10 december 1999 gaf zijn hart het definitief op. Daarmee verloor The Band opnieuw één van de grondleggers van de groep, waarna het definitief klaar was.
You’re right from your side
I’m right from mine
We’re both just one too many mornings
An’ a thousand miles behind

Dit blog verscheen eerder grotendeels op Een Ander Zelfportret.