Senioren

Het was een middag en avond van de senioren. Allereerst de journalistieke ouderen. In de Grote of Jacobijnerkerk in Leeuwarden was het afscheid van Lútsen Kooistra, de hoofdredacteur van het Friesch Dagblad. Een hele middag lang stond de oud-onderwijzer in de belangstelling. Zo’n 500 mensen waren aanwezig bij dit afscheid.
Onder die vijfhonderd bezoekers zaten prominenten. Mede-journalisten, mede-hoofdredacteuren, prominenten. Geert Mak was een van de sprekers. Mak heeft als domineeszoon een verleden in Leeuwarden. Nynke Laverman zong, Theo Jellema speelde Bach. Het waren veel grijze hoofden, die in de kerk aanwezig waren. Natuurlijk, het zijn de mensen die overdag de tijd hebben voor dit soort recepties.
Het zijn ook de resten van de zuil, waar het “Deibled” bij hoort – of hoorde. Het is de antirevolutionaire zuil, met Abraham Kuyper als nationale held en het Friesch Dagblad als het regionale neefje. De (synodaal-)gereformeerde bevolkingsgroep, die vooral trouw is aan de zuil. De kleine luyden.
’s Avonds was in de Morgenster een optreden van het Frysk Senioren Orkest. Dit optreden was een dank voor de bewoners van de wijk Heechterp-Schieringen. Elke woensdag repeteren de senioren – je mag pas lid worden als je 55 jaar bent. Veel grijze hoofden. Een trompetist die de boel aan elkaar praatte. En een percussionist, die niet de hele avond actief was. Maar áls hij mocht spelen, keek hij naar de dirigent alsof hij zijn eerste schooldag beleefde.
Senioren. Wel een leuke bevolkingsgroep. Doe het ze maar eens na, zo oud worden.