SGP

Komende dinsdag bestaat de Staatkundig-Gereformeerde Partij (SGP) precies honderd jaar. Daarmee is de kleine partij de oudste nog actieve politieke club binnen ons parlement. De getuigende orthodox-protestantse politieke groepering viert het eeuwfeest met psalmen – op hele noten, gezien de reformatorische achterban.
De partij is vanouds een domineespartij, met voormannen als de dominees Kersten, Zandt en Abma. En ingenieurs, zoals Bas van der Vlies, die bijna dertig jaar Kamerlid was. Tegenwoordig is de jurist Kees van der Staaij de politiek leider van de partij. Hij zit ook al twintig jaar in de Tweede Kamer.
Kees van der Staaij. Als hij in de plenaire zaal aan het woord is, gaan vaak de camera’s uit en gaan collega-parlementariërs koffie halen. Zijn bijdrage is aan het einde van de vergadering, en dan is alles al gezegd. Het is de staart van de vergadering. Maar toch, daar doe je Van der Staaij mee tekort. Want op hetzelfde Binnenhof geldt het spreekwoord: “Als je wilt lachen, moet je Kees erbij hebben.”
Humoristische man, die Van der Staaij. Ik mag hem wel, ondanks of dankzij zijn politieke en religieuze opvattingen. Mede door zijn inzet heeft de SGP de eeuw volgemaakt. Tenzij Jezus eerder terugkomt, zal de partij nog wel honderd jaar bestaan.