Sisyphos

Het valt niet mee om de wereld te bekijken aan de hand van de literatuur. Boeken en verhalen helpen weliswaar om “de wereld te vereenvoudigen”. En om op die manier te begrijpen. Maar wanneer je associaties via de literatuur lopen, is het soms ook wel eens vermoeiend. Dat lijkt me voor mijn omgeving het geval. Voor mezelf is het echter een reden om maar weer eens de literatuur in te duiken.
Zo preekte de nieuwe dominee van De Morgenster in zijn intrede-preek over een zware zak, die iemand mee kan torsen. Op zijn rug, een zak vol met zonden en zorgen. Zoiets dien je bij de Heer neer te leggen, waardoor het leven misschien niet makkelijker maar wel “lichter” wordt. Ik moest bij dit beeld aan een mythologisch verhaal denken.
Het is het verhaal van Sisyphos, de stichter van Korinthe. Na een leven vol list en bedrog, wordt deze sluwe vos veroordeeld tot een eeuwigdurende straf. Sisyphos moest in de onderwereld Tartaros een zwaar rotsblok tegen een steile berg op te duwen, dat echter telkens van de top weer in de diepte rolde waardoor hij gedoemd was eeuwig dat rotsblok opnieuw en opnieuw de steile berg op te duwen.
Zo is er bijvoorbeeld in de literatuur het essay De mythe van Sisyphus van Albert Camus uit 1942, over zingeving, existentialisme en ‘de absurde mens’. Om maar eens een voorbeeld te noemen. Ik herinner me dat een aantal bevriende theologie-studenten (van ‘de Broederweg’) dit verhaal ooit gebruikten voor een studie-toneelstuk. Als metafoor voor het zinloze bestaan.
Het doet welhaast denken aan Prediker, deze Sisiphos. Zou Salomo in zijn zoektocht naar wijsheid ook bij de Griekse mythologie hebben gekeken?
Ik denk het wel.