Stukgelezen

Het Friesch Dagblad heeft deze zomer een serie, waarin lezers mogen vertellen over hun favoriete boek. Ook ik heb hiervoor een bijdrage mogen leveren; mijn aflevering staat vandaag in de christelijke Friese ochtendkrant. Mijn stukgelezen boek is De Overkant van Ernst Jansz, frontman en oprichter van Doe Maar.
Ik kwam het boek op het spoor in 2000, tijdens de eerste reünie van Doe Maar. Mijn voorkeur ging al vrij snel uit naar de muziek en teksten van frontman Ernst Jansz, in wie ik me meer ging verdiepen. In dezelfde tijd werd zijn boek De Overkant opnieuw uitgegeven, toen te koop voor 25 gulden. De verkoopsticker op het boek prees het aan met: ‘Doe maar!’ Ik deed het en was er gelijk aan verknocht.”
Waarom het boek me raakt? Tjah, waarom. Zeg het maar. Breng maar eens onder woorden wat in een split second gebeurt. Ik kreeg al gauw een voorkeur voor één van de twee frontmannen van Doe Maar, Jansz dus. Niet dat ik daarmee een afkeur ontwikkelde voor die andere frontman, Henny Vrienten. Ook hem heb ik hoog zitten, zijn solo-carrière is er een om door een ringetje te halen. Tel daar zijn liefde voor poëzie bij op, en ook Vrienten is een prima Nederlandse muzikant.
Maar waarom dan toch Ernst Jansz? Ik weet het niet. Gewoon, omdat het zo is. Geen goede onderbouwing. Maar die onderbouwing ontbreekt ook heel vaak – en proberen we dat achteraf te ‘herstellen’ door er alsnog iets van te maken. Hoewel het voor een belangrijk deel gewoon met smaak te maken heeft.
En daarover valt niet te twisten.