De columns van Hilbrand Rozema in het Nederlands Dagblad lees ik met plezier. Op pagina 2 van de krant wisselt hij deze plek met collega Reina Wiskerke. In Rozema’s column van vandaag gaat het over contact zoeken.

Over een paar dagen is de maand augustus ten einde. Dan begint de meteorologische herfst. Wat de Zeeuwse band BLØF met oktober heeft (Oktober overvalt ons ieder jaar), dat heb ik met deze zomermaand. Ik moet dan vaak denken aan een liedje van Daniël Lohues.

Soms as der iene dood is
Bij doop of trouwerij
mar nie met kerst of paosen
Der zit kwa kerk wat dwars bij mij

Vandaag is het de derde maandag van januari. En dus Blauwe Maandag. Of Blue Monday, zoals de Engelse term luidt. De kleur ‘blue’ is de kleur van rouw, van misère, van bedroefdheid. De blues heeft ook alles met deze kleur te maken, vanwege de melancholische toon en inhoud. En Blue Monday is dus ook een dag van rouw, wat depressieve gevoelens.

Tien jaar geleden verscheen de cd Nederlanders van Herman van Veen. Dit album werd mede-geproduceerd door Daniël Lohues. Herman van Veen nam een Nederlandstalige versie op van Lohues’ “Pries de dag niet veur ’t aobend is” (Allennig I). Op Nederlanders zijn teksten te horen van verschillende tekstschrijvers.

Donderdagavond was Leeuwarden, mijn stad, het decor van The Passion. Voor de zevende keer werd dit televisiespektakel opgevoerd. De show zat goed in elkaar. Vandaag wordt natuurlijk uitgebreid nagekaart over The Passion – en ik doe er met alle liefde aan mee.

Er zijn weinig artiesten zo productief als Daniël Lohues. De Drentse dichter en muzikant levert vrijwel elk voorjaar een nieuwe cd af. En elk jaar volgt er een bijbehorende theatertournee. Daarnaast doet de liedjessmid nog wel eens wat productie-werk voor collega-artiesten. Schrijft hij filmmuziek voor de nieuwe Nederlandse film ‘Alberta’ van regisseurs Eddy Terstall en Erik Wünsch. En publiceert hij elke week een column in het Dagblad van het Noorden.

Vandaag precies vijf jaar geleden zag ik Daniël Lohues optreden in Heerenveen. Dit concert was ter promotie van zijn album Gunder, zijn tweede album na de vierdelige Allennig-reeks. Het was ten tijde van mijn ICT-experiment bij Omrin, te Leeuwarden. Lohues in het Posthuis Theater, ik was er met de jongens van Beerze.

Vandaag is het album Moi van Daniël Lohues verschenen. Het is het twaalfde solo-album van de Drentse dichter, na het uiteenvallen van Skik. In dit solo-traject zitten ook de twee blues-albums, die Lohues maakte met The Louisiana Blues Club. Twaalf albums in bijna evenzoveel jaar en met een gelijk aantal tournees. Alsof de multi-instrumentalist het niet druk genoeg heeft, produceerde hij tegelijkertijd onder meer de platen van Cuby + Blizzards, Herman van Veen, Rob de Nijs en Herman Finkers. Plus de filmmuziek van Alberta, de nieuwste film van Eddy Terstall.

Herfst. Een goed jaargetijde om Allennig IV van Daniël Lohues uit de kast te trekken. Dit album is de laatste in de reeks van Allennig, het eerste solo-project van de Drent na zijn band-periode met Skik. De albums uit deze serie volgen grofweg de vier seizoenen. Deel I (2006) is de winter, Allennig II (2008) doet de lente aan, Allennig III (2009) weerspiegelt de zomer, Allennig IV laat de cyclus eindigen met de herfst.