Al een aantal maanden staart het boek Reizen Zonder John mij aan. Het is een reisverslag van Geert Mak, historicus en Amerika-liefhebber. Mijn exemplaar is alweer de tiende druk van het boek; binnen een half jaar was Reizen Zonder John aan deze tiende persing toe. In deze zoektocht naar Amerika, reist Mak de schrijver John Steinbeck na. Steinbeck reisde in 1960 samen met zijn hond Charley door het toenmalige Amerika – een halve eeuw later doet Mak die reis dunnetjes over.

Bruce Springsteen heeft zich er ook maar aan gewaagd: een autobiografie. Born To Run heet het resultaat, verwijzend naar zijn doorbraak-album uit 1975. Dit zelfgeschreven levensverhaal is openhartig en eerlijk, maar bewijst ook dat Springsteen een goede liedjessmid is. Een goede, degelijke songwriter als Springsteen is overigens niet per definitie een gedegen boekenauteur.

Bruce Springsteen viert dit weekend zijn 67e verjaardag. De rocker uit Long Branch (New Jersey) doet dat zoals we dat van hem kennen: groots. Zijn autobiografie Born To Run verschijnt deze week. En dit weekend is het ‘companion album’ Chapter And Verse ook al verschenen. Op dit verzamelalbum staan grote hits van The Boss, maar ook een aantal nooit eerder verschenen tracks), waaronder nummers uit de tijd van The Castiles en The Bruce Springsteen Band.

Voor een artikel over het album The River van Bruce Springsteen, zette ik het titelnummer maar weer eens op. Ik besloot om The Essential Bruce Springsteen weer uit de kast te halen. Altijd leuk, zo’n verzamelaar. Het laat je de hoogtepunten van de artiest horen. En zo’n verzamelaar geeft ook altijd weer een verfrissende kijk op de afzonderlijke nummers. Vanwege de nieuwe tracklist, waardoor de songs weer in een nieuw daglicht komen staan.

Wat moet je zeggen, als de vakantieganger niet is aangekomen op plek van bestemming? Als hij na zijn anderhalve week elders in den lande niet meer terugkomt? Als waar je op rekent, niet meer zal plaatsvinden? Voor alles is een woord – welk woord moet je gebruiken voor iets waar je met je hoofd niet omheen kunt? Als er in je leven een ruïne is, of op z’n minst een forse beschadiging heeft opgelopen?

Eigenlijk wilde ik hier kort aandacht besteden aan de vijftigste verjaardag van Like A Rolling Stone. Dit nummer werd vandaag een halve eeuw geleden door Bob Dylan opgenomen. Met onder meer Mike Bloomfield op gitaar, Al Kooper op het orgel en Tom Wilson als producer. Een week of vier later lag de singel in de winkels en de rest is geschiedenis: Dylan brak definitief met de akoestische folkmuziek, speelde folk in een rockjasje en een jaar later ging hij op zijn motor onderuit.

Gisteren was de geboortedag van wijlen Woody Guthrie. Hij geldt als dé inspiratiebron van Bob Dylan; toen Dylan nog Zimmerman heette, trok hij vanuit Minnesota naar New York om daar Guthrie te ontmoeten. Aan zijn ziekbed, speelde Dylan zijn eerste zelfgeschreven liedje Song To Woody.
Voor deze gelegenheid schreef ik een blog, dat gepubliceerd is op de muzieksite Classic Rock Mag. Hieronder het integrale verhaal.
Woody Guthrie zou vandaag zijn 102e verjaardag vieren – ware het niet dat hij op 55-jarige leeftijd overleed. Samen met onder andere Pete Seeger stond Guthrie aan het hoofd van de folk- en protestbeweging. Hoewel de folkscene weinig met classic rock te maken lijkt te hebben, is de invloed van Guthrie van essentieel belang.

Voetbalstadion Feijenoord bestaat vandaag 77 jaar. De Kuip. Thuishaven van de Rotterdamse voetbalclub Feyenoord. Ik ben twee keer in dit stadion geweest. Maar niet voor de sport. Voor de muziek.

There’s a blood red circle
on the cold dark ground
and the rain is falling down
The church doors blown open
I can hear the organ’s song
But the congregation’s gone

My city of ruins
My city of ruins

He was born a little baby on the Appalachian Trail
At six months old he´d done three months in jail
He robbed a bank in his diapers
and little bare baby feet
All he said was ”Folks my name is Outlaw Pete”
I’m Outlaw Pete, I’m Outlaw Pete,
can you hear me?