Nog maar weer eens een lijstje met namen van Nederlanders met een Indische achtergrond.

“Het leven wordt voorwaarts geleefd maar achterwaarts begrepen.”
Deze wijsheid van de Deense filosoof Søren Kierkegaard (1813-1855) heeft Diederik van Vleuten boven zijn bureau hangen. Om hem eraan te herinneren dat deze uitdagende tijden erom vragen zijn theatrale visie vol op de toekomst te richten. Of op zijn minst op het heden.

Andere Tijden presenteert het ongelooflijke maar waargebeurde verhaal van een ter doodveroordeelde SS’er die zich 29 jaar voor de autoriteiten verbergt bij zijn ouders op zolder. Diederik van Vleuten brengt dit verhaal in een bijzondere ‘stand-up history’-vertelling tot leven.

Je zou verwachten dat na de mededeling dat de oorlog voorbij was het hele kamp in juichen uit zou barsten. Maar het bleef voor even merkwaardig stil.

We worden deze dagen overspoeld met verhalen over de Tweede Wereldoorlog. De bevrijding van concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz, vandaag precies 75 jaar geleden, is aanleiding tot de internationale herdenking. De nadruk ligt daarbij op de ellende die op het Europese vasteland is gepasseerd.

AMSTERDAM Acteur Pierre Bokma en Igone de Jongh, de prima ballerina van het Nationale Ballet, verzorgen zaterdag 4 mei de Theater Na de Dam-voorstelling in theater Carré in Amsterdam. Zij staan eenmalig samen op het podium voor een stuk over Edith Eger, de ‘ballerina van Auschwitz’ die moest dansen voor Josef Mengele.

Vorige week sprak Geert Mak op de Nationale Indië-herdenking. Niet dat hij een Indo is of in Indië heeft gewoond of gewerkt. Toch heeft hij een band met onze voormalige kolonie.

Vandaag is het internationale Holocaust Day. De datum is niet willekeurig gekozen: zaterdag 27 januari 1945 bevrijdde het Russische leger het concentratiekamp Auschwitz. Dit kamp is in de jaren na de oorlog als hét symbool geworden van de Tweede Wereldoorlog. Op dat moment verbleven er zo’n zevenduizend gevangenen in het kamp, waaronder tweehonderd kinderen. Eén van de overlevenden was Otto Frank, de vader van Margo en Anne.

In het voorjaar van 2008 droeg mijn vader het Indische familiearchief aan mij over. Een groot aantal dozen vol brieven, fotoalbums en documenten die het verhaal vertellen van drie opeenvolgende generaties die hun geluk beproefden in het voormalige Nederlands Indië.
In een van die dozen trof ik de memoires van mijn oudoom Jan, de broer van mijn opa Sam. Ik wist van het bestaan van die memoires. Oom Jan had ze ons gepresenteerd aan de vooravond van Kerst 1981. Maar ik was er nog nooit toegekomen die herinneringen in hun geheel te lezen. Vijf jaar geleden was het dan zover.