als boven het vlakke land
de torenklokken slaan

Afgelopen februari was ik met mijn broers en zwagers een weekend in Ommen. Wat we dan doen, is in ieder geval het delen van muziek. Daar gebruiken we een aantal rondes voor, met elk een eigen thema. Bij de laatste ontmoeting was een van de thema’s welke muziek je wilde laten horen op je begrafenis. Omdat we met zeven broers en zwagers waren, was het ondoenlijk om álles te laten horen. Je moest daarom één nummer uitkiezen.

De Zuid-Afrikaanse dichteres, schrijfster en hoogleraar Antjie Krog (65) kreeg zaterdag de Gouden Ganzenveer 2018. Tot mijn schaamte dacht ik dat ik niets kende uit de Afrikaanse literatuur. Ik kon sowieso geen gedicht opzeggen van Krog, hoewel ze vaker te gast is geweest in bijvoorbeeld De Taalstaat van Frits Spits.

Nooit meer slapen is een roman van Willem Frederik Hermans uit 1966. Ik kwam erop, toen ik gisteren een boek las van Bob Polak. Hij maakte drie literaire wandelingen door Amsterdam aan de hand van Hermans’ werk. Waaronder dus Nooit Meer Slapen.

In het Nederlands Dagblad van vandaag, staat een interview met Mark Aurel Landler. Deze in Stuttgart geboren Amerikaan is Witte Huis-correspondent voor The New York Times. In het kader met persoonlijke informatie, vertelt Landler over zijn tweede voornaam: ‘Ik ben genoemd naar de Romeinse keizer Marcus Aurelius. Gelukkig was dat een relatief fatsoenlijke man.’

De Overkant heet de eerste solo-cd van Ernst Jansz uit 1999. Het album is gebaseerd op het gelijknamige boek van vijftien jaar eerder. Op deze cd wordt samengewerkt met Jan Hendriks (gitaar en productie), met wie Jansz ook samen in Doe Maar en CCC werkt. Verder is de violiste van dienst Monique Lansdorp, die ook meespeelde bij Doe Maar De Kuip en op de cd Aardige Jongens van Frank Boeijen, Henk Hofstede en Henny Vrienten (he, is dat niet de bassist van Doe Maar?).

Nadat ik zaterdagochtend hoorde dat de Zuid-Afrikaanse schrijver André Brink was overleden, zit ik met een liedje van Ernst Jansz in mijn hoofd. Jansz gebruikte namelijk voor een liedje van hem de titel van een boek van Brink: ’n Ogenblik In De Wind. Jansz schrijft in een verantwoording over het gebruik van dezelfde titel:

De Zuid-Afrikaanse schrijver André Brink is overleden. Ik ken hem een beetje. Een jaar geleden las ik het boek Een Ogenblik In De Wind, nadat ik er al eerder op was geattendeerd. Niet door een vriend of familielid, maar door Ernst Jansz.

Dodenherdenking 2013. Ik ben deze editie bij het Joods Monument in Leeuwarden. Dit schoolplein naast de Joodsche School (1886 – 1943) heeft een grote mezoeza en flarden administratie van de Joodsche Raad. Pal naast dit monument is de Grote of Jacobijnerkerk.