Wat ik het leuke van boeken vindt, is dat het ene boek je op een ander boek kan wijzen. Het hoeft niet eens per sé literatuur te zijn. Ook poëzie-boeken of bloemlezingen kunnen zomaar je ogen openen voor nieuwe titels. Voorbeelden te over.

Nooit meer slapen is een roman van Willem Frederik Hermans uit 1966. Ik kwam erop, toen ik gisteren een boek las van Bob Polak. Hij maakte drie literaire wandelingen door Amsterdam aan de hand van Hermans’ werk. Waaronder dus Nooit Meer Slapen.

Ze heet Ester Naomi Perquin. Dat is de naam van onze nieuwe Dichter des Vaderlands. Vanaf zondag is zij de opvolger van Anne Vegter, die de functie de afgelopen vier jaar vervulde. De 37-jarige Perquin was stadsdichter in Rotterdam en schreef ook enige tijd columns voor De Groene Amsterdammer en NRC. Op NPO Radio 1 presenteert ze op vrijdag het programma “Nooit meer slapen”.

Vrijdagavond ontving de film Publieke Werken de Parel voor de beste boekverfilming ontvangen. De film van regisseur Joram Lürsen, is gebaseerd op de gelijknamige roman van Thomas Rosenboom. Publieke Werken won het van Beyond Sleep, gebaseerd op Nooit meer slapen van W. F. Hermans, De helleveeg, naar de roman van A. F. Th. van der Heijden, Knielen op een bed violen, naar de bestseller van Jan Siebelink en Schone handen naar de thriller van René Appel.

In het Nederlands Dagblad van vandaag, staat een interview met Mark Aurel Landler. Deze in Stuttgart geboren Amerikaan is Witte Huis-correspondent voor The New York Times. In het kader met persoonlijke informatie, vertelt Landler over zijn tweede voornaam: ‘Ik ben genoemd naar de Romeinse keizer Marcus Aurelius. Gelukkig was dat een relatief fatsoenlijke man.’