Telkens Weer

Boudewijn de Groot maakte in 1980 weer eens een nieuw studioalbum. Voor deze plaat vroeg hij aan zijn muzikale compaan Ernst Jansz of deze nog een liedtekst voor hem. Dat had Ernst wel; in 1976 had hij een soort relatie met ene Els Beukeboom; zij versierde de zanger na een optreden van Slumberland Band in het Sectorpark in Ouderkerk.
Naar aanleiding van die korte affaire schreef Jansz een handvol regels, die hij aan Boudewijn de Groot gaf. ‘[Boudewijn’] schreef zelf het refrein, een geval van het zeldzame, zogenaamde eenmalige refrein: ‘Telkens weer denk ik aan je ogen bij het afscheid’, maar gaf mij er de credits van. Zo is hij. Die zinnen dus zeggen meer over hem dan over mij.’ Aldus Jansz over dit lied.
Want hier dringt zich weer de vraag op wie nou wie covert, dezelfde vraag als bij Too Much Love Will Kill You. In 1999 maakte Jansz zijn debuut als solo-artiest met zijn cd De Overkant. Op dit album prijkt hetzelfde liedje Telkens Weer. Weliswaar met een wat andere bewerking, maar toch.
De situatie, in concreto: in 1980 schrijft Jansz (mee aan) een liedje voor Boudewijn de Groot voor diens album Van Een Afstand; twee decennia later verschijnt hetzelfde lied op het album van Jansz, De Overkant. Covert Jansz zichzelf, door zijn eigen tekst uit te voeren, nadat hiervan de eerste versie op een plaat van De Groot is gekomen?
Ik weet het, het zijn triviale vragen, kwesties die voor ons -gewone stervelingen die we zijn- er feitelijk niet toe doen. Maar het houdt me wel bezig. Op momenten. Van zwakte, misschien. Of van interesse.