We zijn misschien niet alleen

Filosoof en theoloog Taede A. Smedes publiceert 2 maart het boek We zijn misschien niet alleen. Een uitgave over ufo’s, waarmee hij als kind al geconfronteerd werd. “De belangstelling zat er al heel vroeg in, ik was helemaal gefascineerd door heelal en kosmos.”
Het was volgens Smedes (Drachten, 1973) hoog tijd voor een nieuw ufo-boek. “Voor het eerst sinds lange tijd een nuchtere en feitelijk onderbouwde studie over een mysterieus fenomeen dat de wereld al ruim 70 jaar bezig houdt,” stelt hij. Sinds de New York Times in 2017 naar buiten bracht dat de Amerikaanse overheid zich al decennialang met unidentified flying objects (ufo’s, ook wel unidentified aerial phenomena oftewel UAP’s genoemd) bezighoudt, is er wereldwijd aandacht voor het fenomeen waarop jarenlang een taboe rustte. Smedes houdt over het onderwerp een lezing in de bibliotheek in Drachten, dinsdag 5 april om 19.30 uur. Het boek wordt overigens uitgegeven door Walburg Pers.
Smedes groeide op in Drachten, is in 1996 verhuisd naar Groningen met toenmalige vriendin en nu vrouw Jolanda, en volgde de studie theologie. “Maar ik heb nog zeker een band met Drachten, de ouders van Jolanda wonen er nog, en een broer. We komen er regelmatig. Mijn vader heeft er tot een jaar of vijf, zes geleden gewoond, maar is verhuisd naar Surhuisterveen,” vertelt de Fries.
In Drachten ging Smedes naar het Ichthus College. “Waarom ik theologie ging studeren? Ik vond geloof, religie altijd heel interessant. We gingen naar de christelijk Synodaal Gereformeerde kerk, de Fonteinkerk. Daar was een predikant waar ik niet al te gecharmeerd van was. Ik dacht, zoals hij preekt, moet ik het beter kunnen. Ik had ook al een beetje de drive om theologie te studeren.”
De studie bracht ook twijfel. “Er wordt wel gezegd, als je theologie gaat studeren, wordt je echt atheïst. Het hangt er wel beetje van af, waar je studeert. In Groningen was het echt wetenschappelijk. Ik ben nooit een heel overtuigd gelovige geweest, heb altijd wel vragen gesteld. Ik ben anders gaan denken en van het plan afgestapt om dominee te worden. Ik kreeg kans om te promoveren, dus een wetenschappelijke carrière. In Groningen en Ommelanden ben ik eens in twee weken voorgegaan, vaak in kleine gemeenten. Soms zaten zeven tot tien mensen in de kerk, dat had iets intiems. Dat heb ik altijd heel fijn gevonden,” blikt de oud-Drachtster terug.

Gefascineerd
Smedes ontwikkelde zich in Nederland tot een toonaangevende denker op het gebied van theologie en natuurwetenschap en schreef verschillende boeken over geloof en wetenschap, religieus atheïsme en de implicaties van de moderne kosmologie voor het denken over de mens. Met een grote voorliefde voor ufo’s. “Dat zat er al heel vroeg in, ik was helemaal gefascineerd door heelal en kosmos. Mijn vader vertelde later, dat ik als kind bij volle maan tegen het raam geplakt zat en ‘maan, maan’ riep. En daar hoorde ook science fiction en buitenaards leven bij.”
“Ik was regelmatig in de bibliotheek te vinden, toen nog naast de Hema. Voor bij boeken over mysteries en buitenaards leven, die stonden naast de boeken over sterrenkunde. Verder was mijn vader buschauffeur en had vaak late dienst, soms tot twee uur ‘s nachts. Hij was een sociaal figuur, veel collega’s kwamen bij ons thuis met verhalen. Ze zagen soms ‘s avond lichten en dingen in de lucht. Dat werd onder collega’s niet zo besproken, maar wel bij ons thuis. Mijn belangstelling was heel snel aangewakkerd, ik zat ademloos te luisteren.”

Boven mijn hoofd
Toen Smedes een jaar of vijftien was, heeft hij zelf een ufo gezien. “Voor de goede orde, ufo’s bestaan, want het zijn ongeïdentificeerde objecten. We weten niet wat het is. Ik had sterrenkunde als hobby, stond in onze achtertuin op het Diep, in wijk De Zwetten, sterren te kijken. Met mijn speelgoedtelescoopje kon ik de maan redelijk bekijken, maar ik verveelde me wat. Ik zou rond een uur of half negen naar binnen, maar in mijn ooghoek zag ik iets bewegen. Twee grote lichten, ze kwamen in mijn richting. Ik zag wel dat het geen satellieten waren, of vliegtuigen. Ze kwamen direct over me heen. Ik had een zaklantaarn bij me, de twee lichten hingen vlak boven mij, ik scheen toen met zaklantaarn naar de lichten. Op dat moment stopten ze. Ze stonden van het ene op andere moment boven mijn hoofd stil en begonnen om elkaar heen te cirkelen,” vertelt Smedes nog vol ontzag.
“Toen kreeg ik het koud, dacht, dit is niet normaal. Ik had door dat dit een ufo was. Ik werd bang, maar dacht wel, ik moet getuigen hebben. Ik heb staan gillen, ‘heit, heit, een ufo!’. Mijn vader dacht dat ik gek geworden was, mijn zusje dat de wereld verging. Vader deed een stap uit de achterdeur, toen gingen de lichten weer naast elkaar en weg. Mijn vader beweert altijd, dat het een vliegtuig was. Later heb ik meer lichten gezien, maar dit was voor mij dé ervaring. Maar ik had wel zoiets van, wat heb ik nou gezien. Het was in ieder geval voor mij een heel ingrijpende ervaring, ben er nog maanden mee bezig geweest.”
Later hoorde hij over de trouwfotograaf van zijn ouders, die kwam uit Bergum en beweerde dat hij een ufo had gezien. “Er waren ook waarnemingen uit Nederland en België, gevalsbeschrijvingen. Het ging om een grote schijf tussen Leeuwarden en Heerenveen, heel indrukwekkend.”
De belangstelling voor ufo’s kreeg niet lang geleden een grote impuls. Eind 2021 – vertelt Smedes – zette de Amerikaanse president Biden een handtekening onder een overheidsdocument dat het Pentagon de opdracht geeft om militaire ufo-waarnemingen te inventariseren. In het najaar van 2022 worden de eerste publieke overheidsrapporten verwacht. Ondertussen hebben al meerdere wetenschappelijke instituten aangegeven dat het fenomeen ufo’s en de vraag of we wellicht door buitenaards leven bezocht worden serieus wetenschappelijk onderzoek verdient.

Ufomeldpunt
Ons land kent een ufomeldpunt, daar is Smedes aan verbonden. “Een paar jaar geleden ben ik gevraagd of ik adviseur wilde worden van ufomeldpunt.nl Ik heb nog niet een ‘smoking gun’ gevonden, want echte meldingen zijn schaars. Er vliegt zoveel in het luchtruim rond, zo waren er van de week meldingen van een lichtstraaltje. Dat bleek een klein ‘treintje’ satellieten van Elon Musk te zijn. De belangstelling neemt flink toe, maar er is nog niet echt iets ‘totaal onverklaarbaars’ gezien. We hebben ook goede connecties met de autoriteiten, bijvoorbeeld over militaire vliegtuigen die niet altijd op de radar worden gemeld. Op die manier kunnen we veel verklaren.”
“Je moet verder niet uitsluiten dat Amerikanen en Russen geheime toestellen in de lucht hebben. Het boek gaat ook over de Amerikaanse discussie. De ufo is sinds 1947 waargenomen, maar de overheid heeft het altijd ontkend. Nu wordt onderzoek heel serieus genomen. In 1947 had je Roswell (de crash van een vermeende ufo en zelfs wezens) en twee waarnemingen van Kenneth Arnold in een vliegtuig (hij zag een aantal schijven, toestellen boven de staat Washington). Het verhaal van Roswell is door de overheid vier, vijf keer gewijzigd.”

Driehoekig toestel
De oud-Drachtster hoopt via het ufomeldpunt – aan de hand van wob (wet openbaarheid van bestuur)-verzoeken, zaken boven water te krijgen. “In februari 1979 zagen op vliegbasis Soesterberg twaalf militairen een heel groot driehoekig toestel over vliegbasis zweven, heel langzaam en bijna zonder geluid. Daar moeten documenten van zijn. Of Nederlandse overheid is te onnozel, of ze houden het onder de pet. Ik zou willen dat ze daar meer openheid van zaken over geven. Ook over bijvoorbeeld Gorredijk, in ‘74 is daar een hele ufo-golf geweest.”
“Ik hoop ook dat de media wat opener worden. Het was een taboe, er werd lacherig over gedaan. Zo van, ‘je ziet ze vliegen’. Maar de aandacht is in Amerika bij echt alle grote zenders flink uitgebreid, met uitzendingen van een uur. Ik hoop dat dit ook in Nederland gaat gebeuren. Je moet er niet lacherig over doen, er is een grote kans dat we niet alleen zijn… Misschien is er een andere levensvorm, of een technologie. Er vliegt iets rond wat je niet kunt verklaren, en wat je aan echt denken zet. Zijn we alleen, of niet…”

Bron: Leeuwarder Courant