mrt
09
2014

Zomer in de Prinstentuin

Author // frits_tromp1
Posted in // Modern Times

De lente lijkt definitief door te breken. We prijzen onszelf gelukkig, gezien de berichten op Twitter. Alsof we recht hebben op dit jaargetijde, vooral na de kwakkelende winter. Alsof we ons niet beseffen dat we ook in de wisseling van de seizoenen afhankelijk zijn van de Schepper. Dat laten we maar achterwege. We vinden dat de lente moet komen. Voor ons, mensheid. Omdat het ‘moet’.
De sociale media melden dat het vandaag al rokjesdag is. Een term die door wijlen Martin Bril werd geïntroduceerd. Inmiddels al achttien jaar geleden dat de columnist het Nederlandse volk met dit fenomeen liet kennismaken. Maar hoewel ik het waardeer dat we deze lentedag uitroepen tot rokjesdag, is het echter nog niet zover.
Als omschrijving van de eerste lentedag, schreef Bril:
‘Rokjesdag is die ene dag in het voorjaar dat alle vrouwen als bij toverslag ineens een rok dragen, met blote benen eronder. Een jurk kan ook, maar er mogen geen panty’s om de benen zitten. Dat is bedrog.
(…)
In de aanloop naar rokjesdag zijn er altijd een paar dagen die verwarring zaaien. Het is dan prachtig weer, maar ’s ochtends is het nog te koud. (…) Er moet in rokjesdag iets onomkeerbaars zitten. De rokken en jurken die ’s ochtends zijn aangetrokken, mogen niet in de loop van de dag door iets anders worden vervangen.’
Het lijkt me van belang om deze omschrijving van de stukjesschrijver aan te houden. Bril was namelijk de man die rokjesdag in Nederland heeft bekendgemaakt. De lentedagen die we nu meemaken, vallen zonder meer in de ‘verwarringdagen’. Het is in de ochtend nog te fris om de benen bloot te geven.
Nog even afwachten dus, tot de dames besluiten hun benen de hele dag aan het zonlicht toe te vertrouwen. Vanmiddag zag ik ze wel, trouwens. De meisjes die een jurkje droegen – en blootbeens door de Prinstentuin in Leeuwarden liepen. Maar beide jonge vrouwen liepen hand in hand met hun vriendje. Zoiets geeft altijd wat te denken.
Ik vind het sowieso opmerkelijk dat de Prinsentuin in de zomer een plek is voor zon en liefde. Niet dat de Leeuwarders niet welkom zijn in hun eigen stadspark van koninklijke allure. Maar dit park ligt al sinds een jaar op mijn dagelijkse wandelroute. In de wintermaanden (van het najaar tot het voorjaar) zie ik praktisch nooit iemand. Op een enkele hardloper na.
Je vraagt je onwillekeurig af waar de zomerse mensen tijdens de winter verblijven. En wat ze daar dan doen. Je zou spontaan medelijden met ze krijgen. De Prinsentuin is ook in de winter een aangename plek om te vertoeven. Bijkomend voordeel is dat je door niemand wordt bekeken – alle ruimte om elkaar lief te hebben.
Maar dat bedacht ik me pas toen ik weer thuis was na mijn wandeling.

Tags // , , , ,

Trackback from your site.

Leave a comment

You must be logged in to post a comment.